نقد و بررسی
حكومت ۱۲۰ ساله مغول ها در ایران چگونه به پایان رسید؟
کورش نیکنام
به روزگاری که ایرانیان در اوج ناامیدی، گروه گروه خودکشی می کردند و می پنداشتند که برای همیشه ایران از دست رفته است.
خیزش برای رهایی از بیداد مغول ها نخست در یک روستا آغاز شده است.
مغول ها، هرگونه ستم و بیدادی را در گذر یکصد و بیست سال بر سر ایرانیان آوردند. جنایتی نبود که از آن چشم پوشیده بماند. از کشتن هزاران نفر در یک روز گرفته تا تجاوز به ایرانیان و غارت هر شهر و روستایی که بر آن یورش می آوردند.
برخی از تیره های مغول پس از یورش به ایران در خراسان ساکن شدند، ولی چون بیابانگرد بودند، کمتر در شهرها زندگی میکردند. بیشتر بخوانید… »
بدون کودتای ۲۰۱۴، اوکراین در صلح بسر می برد – برگردان: علی اورنگ
گفتگو با اولگ نسترنکو، رئیس مرکز تجارت و صنایع اروپا، پاریس
این متن بخش اول از سه بخش مصاحبه ای است که نشریه پیشاهنگ آلپ (L’Éclaireur des Alpes) با اولگ نسترنکو، رئیس مرکز تجارت و صنایع اروپا، پاریس (CCIE) انجام داده است. بخش اول در باره نقش کودتای میدان ۲۰۱۴ در رویدادهای تراژیکی که اوکراین را به سوی جنگ سوق داد، می باشد.
ایکلرر: علاوه بر مسئولیت پوتین برای شروع جنگ اوکراین، چه دلایلی روس ها را به دخالت نظامی در اوکراین سوق داد، و علل اصلی چه هستند؟ بیشتر بخوانید… »
انقلاب بدون قهر انقلابی: واقعیت و یا توهم – جمعی از کمونیست های انقلابی – ایران
ایده تغییر و تحول ” بدون خشونت” از جانب برخی نیروهای طبقاتی تبلیغ می شود. آنچه در واقع از جانب هواداران “خشونت پرهیزی” منع می شود انقلاب است و آنچه به نام “انقلاب” توسط این نیروها تبلیغ می شود چیزی نیست مگر تغییر رژیم یعنی تعویض یک باند در قدرت با باندی دیگر از طبقه حاکمه بدون آنکه تغییر اساسی در مناسبات تولیدی و اجتماعی حاصل گردد. بخش وسیعی از آنان حتی تغییری را با دخالت و حمایت کشورهای امپریالیستی در نظر دارند. برخی از هواداران این تئوری برای حقانیت بحث مورد نظرشان به گاندی در هند، نلسون مندلا در آفریقای جنوبی، مارتین لوتر کینگ در جنبش مدنی آمریکا و “انقلابات” مخملی در اروپای شرقی و یا آنچه به نام ” انقلابات بهار عربی” معروف شده، رجوع می کنند تا اعتباری برای بحث هایشان بیابند. این نوشته تمرکز خود را بر بررسی مختصر وارزیابی برخی از نمونه های نامبرده نهاده است. روی سخن این نوشته با آنانیکه از خشونت پرهیزی سخن می گویند اما از امپریالیستهای غربی دعوت می کنند تا با خشونت هایی چون تجاوز و یا اشغال نظامی و یا شبه کودتا قدرت را تحویل آنها دهد نیست، چرا که آنان فریبکارانی بیش نیستند. بلکه روی سخن با آنانی است که بطور واقعی تصور می کنند انقلاب و یا تغییراتی به نفع مردم بدون قهر انقلابی ممکن است[۱]. بیشتر بخوانید… »
نادر ثانی: دو برگ از خاطراتی که هنوز از یاد نرفتهاند!
دوشنبه هشتم خردادماه ۱۴۰۲
هر روز برگی تازه بر دفتر زندگی ما افزوده میشود و هر فردا خاطرهای از امروز بر دفتری که میبایست مم
لو از یادماندهها باشد میافزاید و صد افسوس از آنکه بسیاری از آنچه میبایست در یاد میماند پیش از آنکه گفته و یا نوشته شوند از یاد میروند و بدینگونه آنچه میبایست تاریخ شفاهی روزها و روزگار را به وجود آورد، آرامآرام محو شده و به دست فراموشی سپرده میشود. سالهایی را که من از سر گذراندهام درست همانند سالهای سپریشده دیگران، مملو از بهیاد ماندهها و ازیادرفتهها هستند. بیشتر بخوانید… »
لویی آلتوسر دربارهی دیکتاتوری پرولتاریا
آلتوسر توضیح میدهد که چرا شکل سیاسی و اجتماعی دیکتاتوری پرولتاریا در واقع به شکلی پارادوکسیکال «دموکراسیای است که تودههای گسترده را دربرمیگیرد».
ترجمه: محمد حاجینیا
۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲
مقدمهی مترجم
متن پیش رو، ترجمهی بخشی از کنفرانس آلتوسر است که در ژوییهی ۱۹۷۶ در دانشگاه بارسلون برگزار شد. این متن در دوران حیات آلتوسر هیچگاه انتشار نیافت. همین نوشته، با تفاوتهای جزئی، فصلی از کتاب گاوهای سیاه Les vaches noires را که در قالب یک مصاحبهی خیالی در اواخر تابستان همان سال به نگارش درآمد، اشغال میکند؛ کتابی که آلتوسر پس از بازنویسیها و تصحیحات چندباره نهایتاً آن را منتشر نکرد و سالها پس از مرگش در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. این متن در یکی از مهمترین بزنگاههای تاریخ قرن بیستم نگاشته شده: بزنگاه بحران مارکسیسم. بیشتر بخوانید… »
رضا شهابی: تشکلزدایی و بیثباتسازی نیروی کار، بلای جان کارگران و مزدبگیران
رضا شهابی، زندان اوین – نقد برنامه هفتم توسعه به عنوان سند سیاست ضد کارگران، بیکاران، معلولان، جوانان جویای کار و همه مردم. راه چاره: پرسشگری، تشکلیابی، مقاومت و مبارزه.: چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است (۲۰ خرداد ۱۴۰۲، پیام از زندان اوین)
برنامه هفتم توسعه یعنی نمک به زخم ما کارگران و زحمتکشان. تا امروز تمام برنامههای توسعه با یک قلم و یک
نگاه واحد به اقتصاد نوشته شدهاند: چطور از سهم اکثریت محروم جامعه گرفته و جیبهای اقلیت بهرهمند را پربارتر کنیم. بیشتر بخوانید… »
پدیدە دفاع و تعرض در انقلاب – کامران امین آوە
یکی از مسائلی کە بطور مداوم از سوی بخشی از اپوزیسیون ایرانی در رابطه با سرنگونی جمهوری اسلامی ایران مطرح میشود تاکید بر شیوە مدنی و خشونت پرهیز یا به گفتهای دیگر گذار مسالمت آمیز از این حکومت و رد کاربست هرگونه اعمال قهرآمیز است.
بدون شک هر نیروی سیاسی مردمی دلش می خواهد که تغییرات اجتماعی بدون خشونت و خونریزی و هزینه های جانی انجام پذیرد، اما این آرزویی بیش نیست و خواست یک طرف درگیری است و تنها زمانی می تواند به ثمر بنشیند کە: بیشتر بخوانید… »
چه کسی نخستین گلوله را شلیک کرد؟ – مهرداد نقیبی
- اهمیت وقایع سیاسی _ اجتماعی تاریخ معاصر ایران در موقعیت کنونی برای درک تجارب تاریخی و اعتلای مسیری که جامعه ایران بر آن گام نهاده امری ضروری و اجتناب ناپذیر است، در نوشتار کنونی کوشش می نمایم به اختصار توضیح دهم چگونه در چند سال اخیر وقایع تاریخی به گونه دیگری تعریف شده و با حقیقت سازگاری ندارد.
در طول چند سال اخیر از سوی رسانه های نئولیبرالی داخل مانند (سیاست نامه اندیشه پویا) و رسانه های جریان اصلی خارج از کشور، وقایع سیاسی _ اجتماعی اخیر به گونه ای دیگر بازخوانی و تعریف می شود، از آنجا که رسانه ها تاثیر زیادی بر مخاطبان خود دارند و امکانات شان در راستای تولید محتوا بسیار بالاست وقایع تاریخی تحریف شده به گونه حقیقی ارائه می شود. بیشتر بخوانید… »
معلمان؛ طبقهی کارگر یا متوسط؟محمد دارکش
May 29, 2023
اعتراضات سراسری معلمان در 1400 بر سر مسئلهی «رتبهبندی» بار دیگر به همگان نشان داد معلمان همچنان سازمانیافتهترین قشر معترض به وضع موجود در دو دههی اخیر هستند. یکی از مباحثی که همیشه درزمینهی مسائل معلمان مطرح گشته بحث طبقهی اجتماعی معلمان است. بیشتر بخوانید… »
انتخابات ترکیه − تفسیر نتیجه و روند منجر به آن–حمید فرازنده
دیدگاه
حمید فرازنده – ۶۵ در صد آرا به حساب ترکیب اسلامگرا-راستگرای افراطی ریخته شده است. چرا چنین شد؟
ترکیه، انتخابات ۱۴ مه ۲۰۲۳،
۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲
انتخابات دور اول ریاست جمهوری و پارلمان ترکیه با پیروزی قاطع راست افراطی به پایان رسید.
اگر حزب «جمهوری خلق» را با ارفاق به مثابهی چپ میانه در نظر گیریم، این حزب تنها ۲۵ درصد کل آرا را به خود اختصاص داد.
حزب جنبش کردها، یعنی «حزب دموکراتیک خلقها» و کل احزاب سوسیالیست جمعا حدود ۱۰ درصد آرا را صاحب شدند، و به این ترتیب حدود ۶۵ درصد آرا بین حزب حاکم «عدالت و توسعه» و احزاب راست افراطی تقسیم شد. بیشتر بخوانید… »