دگرگونی

نقد و بررسی

درآمد یک! (دانش آموزان سیاسی) برای کسانی چون من – که با توجه به شرایط فعلی کشور آخرین دهه­ ی زنده­ گیِ رنجبار خود را سپری می­ کنند – وقایع اتفاقیه ­ی جنبشی که من آن را “خیزش جوینده­ گان شادی” نام نهاده ­ام

از ابعاد مختلفی قابل تامل است. من چنانکه در چند مصاحبه و مقاله گفته و نوشته ­ام در نوجوانی و میانه ­ی دوران دبیرستان به طرزی کاملا اتفاقی وارد میدان پیچیده­ ی سیاست شدم. بیشتر بخوانید… »

قضیه از نقد رضا پهلوی که چرا به دیکتاتوری پدر اش اعتراف نمی کند و از رژیم گذشته انتقاد نمی کند گذشته است؛ قضیه از نقد شامورتی بازی های سیاسی، سلبریتی جمع کنی و وکالت خواهی و “اتوبوس مجانی” او گذشته است. نه که این پرسش ها و افشاگری ها و دادخواهی ها زائد و نالازم باشند (که بویژه برای نسلی که آن دوره ها را نزیسته است و با تاریخِ تحریف و سانسور شده  روبروست، ضرورت حتمی هم دارد) اما یورش سیاسی جریان سلطنت طلبی و شخص رضا پهلوی از فاز تقّیه و پرده پوشی ی گذشته گذر کرده و برگ انجیر را از شرمگاه سلطنت باختگان کنار زده و عور و عریان، آلت قتاله و تجاوز شاهنشاه آریامهر به آزادی و دموکراسی را در خیابان های اروپا و امریکا به نمایش گذاشته اند. بیشتر بخوانید… »

حمید مافی

گزارش ویژه زمانه: سوختبران در بلوچستان

۱۸ اسفند ۱۴۰۱

زاهدان، مرکز استان سیستان و بلوچستان همچنان کانون اعتراضات گسترده است. حکومت برای پایان دادن به اعتراضاتی که از هشتم مهر آغاز شد بیش از ۱۲۰ تن را کشته و صدها تن را بازداشت کرده است. سکان استانداری به یک فرمانده نظامی سپرده شده و شمار نیروهای امنیتی و نظامی در فضای عمومی این شهر و چند شهر دیگر به شکل چشمگیری بیشتر شده است. اما هیچ یک از این اقدام‌ها نتوانسته مانع تداوم اعتراض هفتگی شود.
تصویر غالب رسانه‌ها از اعتراضات در زاهدان و چند شهر دیگر مساله تبعیض مذهبی و قومی/ ملی است. این موضوع را نمی‌توان انکار کرد اما نباید یک بعد/ عامل دیگر در تداوم اعتراضات را نادیده گرفت: وضعیت اقتصادی و محرومیت تحمیل شده بر این جغرافیا که ارتباطی تنگاتنگ با ستم ملی دارد و در عین حال بخشی از سرمایه‌دار/ سرداران محلی هم در تحمیل این وضعیت بر کارگران و به حاشیه‌رانده شدگان همدست حکومت‌اند. بیشتر بخوانید… »

برای ثبت در تاریخ!

نه به نام ما!

ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم!

اگرچه ما مبارزین انقلابی خیابان‌، خوب می‌دانیم که مبارزه در خیابان و ماندن در خیابان برای پیروزی انقلاب‌ «زن‌، زندگی‌، آزادی» تعیین کننده است، اما این بار ما در راهپیمایی ۲۰ فوریه ۲۰۲۳ در بروکسل شرکت نمی‌کنیم! چرا؟

چون ما خواهان سرنگونی انقلابی کلیت جمهوری اسلامی، بدون اگر و اما هستیم. وقتی می‌گوییم کلیت جمهوری اسلامی یعنی تمامیت ساختار حاکمیت سیاسی، اقتصادی و نظامی جمهوری اسلامی؛ تمام جناح‌های سیاسی آن از بدو قدرت‌گیری تا امروز؛ تمام نهادهای سیاسی، مالی، حقوقی، قضایی، نظامی، انتظامی، امنیتی، ایدئولوژیک و آموزشی آن؛ و در نهایت تمامیت تفکر، ایدئولوژی و ساختار اجتماعی و روابط قدرت ساخته شده در آن. یعنی سرنگونی انقلابی کلیت جمهوری اسلامی به دست مردم و برای مردم ایران، بدون دخالت هیچ نیروی خارجی و صرفا در جهت منافع تمام مردم ایران و نه منافع هیچ دولت خارجی. بیشتر بخوانید… »

• اخبار روز
• چهارشنبه, ۲۶ بهمن ۱۴۰۱

این روزها تا دلتان بخواهد، به “پنجاه و هفتی” ها دشنام می دهند. و صد البته به بهانه انقلاب سال ۵۷ و برآمدن آخوندیسم، خمینی و رژیم قرون وسطایی “جمهوری اسلامی”! نسل ما را متهم به “خودکشی” دسته جمعی می کنند. و نیز اینکه گویا زمینه ساز فاجعه ای برای نسل های بعد از خود شده ایم! و دیگر اینکه گویا “نسل تهی مغز” ما، آگاهانه ایران”دموکراتیک” اعلیحضرت را دو دستی به آخوندها تقدیم کرد! و همین “نسل تهی مغز” زمینه ساز فروپاشی ارتش پنجم جهان و بزرگ ترین رقیب ژاپن و کره در آسیا و … شد!

این مزخرفات را کسانی بر زبان می آورند، که نه تاریخ را خوانده اند و نه به شیوه تغییر و تحولات اجتماعی – سیاسی در روند حرکت تاریخ آگاهی دارند. بیشتر بخوانید… »

• اخبار روز
• یکشنبه, ۲۳ بهمن ۱۴۰۱

اتوبوسی را که سوار شدید اصلا هم مجانی نیست. پولش خون بهای جوانانی است که در ایران به دست یک رژیم خودکامه سلطانی کشته شده اند. همان هایی که برای شما هشتگ اتوبوس مجانی را ساخته اند، رانندگی اتوبوس را به عهده گرفته اند

به تاریخ ۲۱ بهمن ۱۴۰۱ نشستی در میان برخی از مخالفان جمهوری اسلامی در دانشگاه جرج تاون شهر واشنگتن به میزبانی بنیاد کارنگی به نمایندگی کریم سجادپور برگزار شد. در این نشست قرار بود این هشت تن ضمن قرائت متنی مشترک، دیدگاه های  خود را برای آینده دمکراتیک ایران بعد از “پیروزی انقلاب” اعلام کرده،  نشان دهند در حال هموار کردن  راه های اتحاد خود هستند. بیشتر بخوانید… »

هژمونی و آلترناتیو چپ چگونه شکل می گیرد؟ – شهاب برهان

• اخبار روز
• جمعه, ۲۰ آبان ۱۴۰۱

از عوامل اساسی جا ماندن چپ ایران به ویژه چپ رادیکال ( مارکسیست- کمونیست) از قافلۀ شورش ها و جنبش های توده ای در دهه های گذشته و ناتوانی اش در شکل دادن یک ضدهژمونی و کوبیدن مُهرِ چپ بر آن ها، بی اعتنائی ” رادیکال” به همه تضادهای موجود اجتماعی به جز تضاد کار و سرمایه، حاشیه ای دانستن آن ها و بی توجهی به اهمیت هریک و به  درهم تنیدگی آن ها در جامعۀ بس پیچیدۀ ایران بوده است بیشتر بخوانید… »

زن و زندگی – علی امیری

۱۹ دی ۱۴۰۱

اشاراتی به گونه‌های حضور زنان در تاریخ اجتماعی اسلام، با نظر به وضعیت امروز در افغانستانهرات زنان ستان در سالروز سلطه دوباره طالبان، ۲۲ مرداد ۱۴۰۱- عکس: شبکه‌های اجتماعیدقیقهشان‌گذاری

تقدیم به: زنان و دختران افغانستان

 مقدمه

شکی وجود ندارد که در اسلام معاصر «زن» یک موضوع جنجالی و مشکلِ سزاوار بحث است. اینکه بخشی از انسان‌ها برای بخشی دیگر تبدیل به مشکل می‌شود، خود نشان جالبی است از وضعیت بحرانی مسلمانان در عصر حاضر، ولی بحران اسلام معاصر و نگاه آن به مسئله زن موضوع این گفتار نیست. موضوع این گفتار پیوند زن و زندگی در تاریخ اجتماعی مسلمانان و گسسته شدن این پیوند در برخی جوامع، و به طور خاص افغانستان، در عصر حاضر است. بیشتر بخوانید… »

تقلیل مردم به نسل – سیاوش عباسی   

این نوشته پاسخی است به آن دسته از تحلیلگران و کنشگران که خیزش «ژن، ژیان، ئازادی» را به یک «پدیده نسلی» تقلیل می‌دهند و چشم بر دیگر ویژگی‌‌ها و زمینه‌های آن می‌بندند.اعتراضات در سنج

۲۵ دی ۱۴۰۱

عمر چند ماهه‌ی جنبش اعتراضی ایران این امکان را فراهم کرده که برداشت‌ها و تلقی‌های مختلفی که در طول این مدت شکل گرفته‌اند با نوعی ارزیابی و نقد مدام روبرو شود. در روزها و هفته‌های ابتدایی اعتراضات موضوعاتی پررنگ شدند که برخی‌شان همچنان حایز اهمیت‌اند اما برخی دیگر در سیر حوادث به حاشیه رفتند یا فراموش شدند. بیشتر بخوانید… »

• اخبار روز
• چهارشنبه, ۱۴ دی ۱۴۰۱

در خلال این جنبش شعارهایی فریاد زده شد که کیفیت و جنسِ «مرگ بر جمهوری اسلامی» را متمایز از قبل می‌کرد و بدان تعیّنی مترقی بخشید (شعارهایی نظیر «زن زندگی آزادی»، «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر»، «نه سلطنت، نه رهبری، دموکراسی و برابری»، «کرد، بلوچ، آذری، آزادی و برابری» و غیره). شعارهایی که البته کم نبودند رسانه‌های جریان اصلی که با بایکوت و سانسور یا تحریف‌ با آن‌ها برخورد کردند

در این روزهایی که جمهوری اسلامی با اتکا به احکام فله‌ای اعدام و اخراج و ربایش و زندان هزاران هزار معترض، نفیر «پایان اغتشاشات» و «جمع شدن غائله» را می‌کشد، داشتن یک ارزیابی واقع‌بینانه از صد روزی که چهرۀ جامعۀ ایران را زیر و رو کرد کمک می‌کند تا هزینه‌های انسانی این جنبش را نه در خلأ بلکه در نسبت با دستاوردهای عینی مهمش بفهمیم. بیشتر بخوانید… »