کریس هجز: فلسطینی ها با زبان اسرائیل حرف می زنند
– ترجمه ی علی اورنگ
«یهودی بودن به این معناست که باید همیشه در کنار مظلومان بود و هرگز با ظالمان نبود»
مارک ادلمن قائم مقام فرمانده قیام گتوی ورشو
به گلوله بستن اسرائیلی ها به وسیله حماس و دیگر سازمان های مقاومت فلسطین، ربودن غیر نظامیان، رگبار موشک ها به طرف اسرائیل، حملات پهباد به اهداف گوناگون از تانک ها تا آشیانه های مسلسل، زبان آشنای اشغالگران اسرائیلی است.
از آن زمان که شبه نظامیان صهیونیست بیش از ۷۸ درصد سرزمین فلسطین را تسخیر کرده و۵۳۰ شهر و دهکده
را نابود کردند و حدود ۱۵۰۰۰ فلسطینی را در بیش از ۷۰ کشتار جمعی کشتند، اسرائیل با این زبان خون آلود خشونت آمیز با فلسطینی ها صحبت کرده است. اسرائیل حدود ۷۵۰۰۰۰ فلسطینی۱ را از سال۱۹۴۷ تا سال ۱۹۴۹ تسویه قومی کرده است تا کشور اسرائیل را در سال ۱۹۴۸ ایجاد کند.
واکنش اسرائیل به حملات نظامی فلسطینی ها حملاتی خواهد بود که در نوار غزه منجر به نسل کشی خواهد شد. اسرائیل برای هر فرد اسرائیلی که کشته شده است دهها فلسطینی را خواهد کشت. صدها فلسطینی تاکنون در اثر حملات هوایی اسرائیل، از مقطع شروع صبح شنبه “عملیات طوفان الاقصی” که ۷۰۰ اسرائیلی را کشت، کشته شده اند.
نتانیاهو۲ نخست وزیر اسرائیل روز یکشنبه به فلسطینی های نوار غزه هشدار داد که «همین الان آنجا را ترک کنند،» چون اسرائیل «همه نقاطی را که در آن حماس پنهان شده است با خاک یکسان خواهد کرد.»
اما فلسطینی ها کجا قرار است بروند؟ اسرائیل و مصر مرزهای زمینی را بسته اند. هیچ راه خروجی هم از هوا یا دریا وجود ندارد که به وسیله اسرائیل کنترل نشده باشد.
تنبیه دسته جمعی بر علیه مردم بی گناه تاکتیک آشنایی است که حاکمان استعماری به کار می گیرند. ما (آمریکا) از آن برعلیه بومیان آمریکا و بعدا در فیلیپین۳ و ویتنام استفاده کردیم.
آلمانی ها بر علیه هره رو و ناماکوا در نامیبیا۴ و انگلیسی ها در کنیا۵ و مالایا از تاکتیک تنبیه دسته جمعی استفاده کردند. نازی ها۶ هم از آن در مناطقی که در شوروی، اروپای شرقی و مرکزی اشغال کرده بودند استفاده کردند.
اسرائیل هم از آن تاکتیک پیروی می کند. مرگ در مقابل مرگ. خشونت در مقابل خشونت. اما همیشه اشغالگر است که این رقص هولناک را شروع می کند و توده ای از اجساد را با توده بیشتری از اجساد معامله می کند.
هدف دفاع از جنایات جنگی هیچ کدام از دو طرف نیست. این حملات کسی را نباید خوشحاِل کند. من به اندازه کافی شاهد خشونت در سرزمین های اشغالی به وسیله اسرائیل بوده ام (مناطقی که به مدت هفت سال از درگیری هایش گزارش فرستاده ام) که نفرت خود را از خشونت ابراز کنم. اما این نتیجه آشنای همه پروژه های شهرنشینی استعماری است.
رژیم های استعماری به وسیله خشونتی که تولید کننده خشونت بیشتر است به وجود آمده و حفظ می شوند. جنگ آزادی بخش هائیتی. مائومائو در کنیا. کنگره ملی آفریقا در آفریقای جنوبی. این قیام ها همیشه موفق نمی شوند، اما از الگوهای آشنایی پیروی می کنند. فلسطینی ها، مثل همه مردم تحت استعمار، بر طبق قوانین بین المللی۷ حق مقاومت مسلحانه دارند.
اسرائیل هرگز علاقه ای به یک توافق منصفانه با فلسطینی ها نداشت. یک کشور آپارتاید به وجود آورده است و به طور پیوسته قطعه های بزرگتر و بزرگتری از زمین های فلسطینی را در یک کمپین تدریجی از پاکسازی قومی جذب۸ کرده است. در سال ۲۰۰۷ نوار غزه را تبدیل به بزرگترین زندان جهان در فضای باز کرده است.
اسرائیل، یا جامعه جهانی، چه انتظاری دارند؟
چگونه می توانید ۲.۳ میلیون نفر را در نوار غزه، که نصف آنها بیکار هستند، در یکی از پرجمعیت ترین نقاط کره زمین برای۱۶ سال زندانی کرده، زندگی اهالی آن را، که نصف آنها کودک هستند، به سطح حداقل معاش۹ کاهش داده، آنها را از حداقل لوازم پزشکی، غذا، آب و برق محروم کرده، هواپیمای جنگی، توپخانه، واحدهای مکانیزه، موشک، سلاح های دریایی، واحدهای پیاده برای کشتن بدون برنامه غیرنظامیان غیر مسلح به کار برده و انتظار هیچگونه خشونتی از طرف مقابل نداشته باشید؟
اسرائیل در حال حاضر در حال بمباران هوایی همه جانبه نوار غزه و آماده شدن برای حمله زمینی است در حالی که برق۱۰ آنجا را، که معمولا به طور روزانه دو تا چهار ساعت برقرار است، قطع کرده است.
بسیاری از مبارزان مقاومت که به اسرائیل نفوذ کردند بدون تردید می دانستند که کشته خواهند شد. اما مثل مبارزان دیگر جنگ های آزادی بخش آنها تصمیم گرفتند که اگر قادر به انتخاب اینکه چگونه باید زندگی کنند نباشند، چگونگی مردن را خودشان انتخاب کنند.
من دوست نزدیک آلینا مارگولیس-ادلمن۱۱ بودم که بخشی از مقاومت مسلحانه در قیام گتوی ورشو در جنگ جهانی دوم بود. همسر او، مارک ادلمن۱۲، قائم مقام فرمانده قیام و تنها رهبری که زنده ماند بود.
نازی ها ۴۰۰۰۰۰ یهودی لهستانی را در گتوی ورشو نگهداری می کردند. هزاران یهودی اسیر از گرسنگی، امراض و خشونت بی رویه جان خود را از دست دادند. وقتی که نازی ها شروع به انتقال بقیه یهودیان به اردوگاه های مرگ کردند مبارزان مقاومت دست به مبارزه زدند. هیچ کدام از آنها انتظار زنده ماندن نداشتند.
ادلمن، بعد از جنگ، صهیونیسم را به عنوان یک ایدئولوژی نژادپرستانه که توجیهی بود برای دزدی سرزمین های فلسطینی محکوم کرد. او در کنار فلسطینی ها ایستاد، و از مقاومت مسلحانه آنها حمایت کرد و به طور مرتب با رهبران فلسطینی دیدار کرد. او با صدای بلند بر علیه تصاحب هولوکاست برای توجیه سرکوب مردم فلسطین اعتراض کرد.
در حالی که اسرائیل از اسطوره قیام گتو تغذیه می کرد، با تنها رهبر باقی مانده از آن قیام، که حاضر به ترک لهستان نشده بود، به عنوان فردی مطرود رفتار کرد. ادلمن این را درک می کرد که درسی که باید از هولوکاست و قیام گتو آموخت این نبود که یهودی ها از نظر اخلاقی برتر هستند یا قربانیان ابدی اند. ادلمن گفت، تاریخ به همه متعلق است. مظلومان، شامل فلسطینی ها، حق دارند که برای برابری، شان و آزادی خود بجنگند.
ادلمن گفت۱۳، «یهودی بودن به این معناست که باید همیشه در کنار مظلومان بود و هرگز با ظالمان نبود».
قیام ورشو برای زمان طولانی الهام بخش فلسطینی ها بوده است. نماینده سازمان آزادی بخش فلسطین در گذشته همیشه در مراسم بزرگداشت سالیانه قیام در ورشو در کنار بنای یادبود گتوی ورشو دسته گلی می گذاشت.
برای کنترل مردمی که تحت اشغال هستند، هرچه بیشتر خشونت به کار گرفته شود، استعمارگر بیشتر خود را تبدیل به یک هیولا می کند. دولت فعلی اسرائیل تحت کنترل یهودی های افراطی، صهیونیست ها و مذهبی های متعصب در آمده است۱۳ که دموکراسی اسرائیلی را از بین می برند و خواهان اخراج یا قتل همه جانبه فلسطینی هایی که در اسرائیل زندگی می کنند، هستند.
فیلسوف اسرائیلی یشایاهو لیبوویتس۱۵، که ایسایا برلین او را “وجدان اسرائیل” خطاب کرد، هشدار داد که اگر اسرائیل کنیسه را از دولت جدا نکند باعث ایجاد یک نظام فاسد خاخام می شود که یهودیت را به یک فرقه فاشیست گره می زند.
«نسبت ناسیونالیسم مذهبی به مذهب مثل نسبت ناسیونال سوسیالیست (حزب نازی م.) به سوسیالیسم است،» لیبوویتس، که در سال ۱۹۹۴ درگذشت، گفت.
او درک کرد که ستایش کورکورانه از ارتش، به ویژه بعد از جنگ ۱۹۶۷ که صحرای سینا، نوار غزه، کرانه باختری رود اردن (شامل اورشلیم شرقی)، و ارتفاعات جولان را تصرف کرد، خطرناک بود و در نهایت منجر به نابودی اسرائیل، و با آن هرگونه امید به دموکراسی، خواهد شد.
او هشدار داد که، «وضعیت ما به وضعیت ویتنام سقوط خواهد کرد، به جنگی که دائما در حال تشدید شدن است و بدون کوچکترین چشم اندازی برای یک راه حل نهایی تبدیل خواهد شد.»
او پیش بینی کرد که:
«اعراب کارگران خواهند بود و یهودیان مدیران، بازرسان، مقامات رسمی، و پلیس – عمدتا پلیس مخفی. دولتی که بر یک جمعیت متخاصم ۱.۵ تا ۲ میلیون نفری خارجی حاکم باشد الزاما تبدیل به یک دولت پلیسی مخفی می شود، که تاثیرات آن بر آموزش و پرورش، آزادی بیان و موسسات دموکراتیک اجتناب ناپذیر است.
ویژگی فاسد هر رژیم استعماری بر کشور اسرائیل هم غالب می شود. حکومت اسرائیل مجبور خواهد بود که از یک طرف قیام عرب ها (فلسطینی ها) را سرکوب کند و از طرف دیگر وطن فروشان عرب (فلسطینی) را به خدمت بگیرد. دلیل خوبی هم وجود دارد که نگران آن بود که نیروهای دفاعی اسرائیل، که تاکنون ارتش مردمی بوده اند، در نتیجه تبدیل شدن به ارتش اشغالگر، فاسد شوند، و فرماندهانشان، که تبدیل به فرمانداران نظامی خواهند شد، شبیه به همکارانشان در کشورهای دیگر شوند.»
او این را درک کرد که اشغال طولانی فلسطینی ها به طور اجتناب ناپذیری بذر “اردوگاه های کار اجباری” را می کارد.
او گفت، «اسرائیل شایستگی زیستن را ندارد، و ارزش نگهداری نخواهد داشت.»
مرحله بعدی این مبارزه یک کمپین انبوه کشتار همه جانبه در غزه به وسیله اسرائیل خواهد بود، که پیش از این شروع شده است. اسرائیل خود را قانع کرده است که خشونت بیشتر در نهایت آرزوهای فلسطینی ها را به باد خواهد داد.
اسرائیل اشتباه می کند. تروری که اسرائیل بر فلسطینی ها تحمیل می کند تروری است که اسرائیل دریافت خواهد کرد.
***
منبع: https://consortiumnews.com/2023/10/09/chris-hedges-palestinians-speak-israels-language/
Note
۱ – https://www.aljazeera.com/features/2017/5/23/the-nakba-did-not-start-or-end-in-1948
https://twitter.com/PDeepdive/status/1710753589080027411?utm_source=substack&utm_medium=email
۳- https://www.shsu.edu/his_rtc/2014_FALL/Balangiga_massacre.pdf
https://www.theguardian.com/news/2016/aug/18/uncovering-truth-british-empire-caroline-elkins-mau-mau
۶- https://encyclopedia.ushmm.org/content/en/article/lidice
۸- https://www.amnesty.org/en/latest/campaigns/2017/06/israel-occupation-50-years-of-dispossession/
۱۱- https://en.wikipedia.org/wiki/Alina_Margolis-Edelman
۱۲- https://en.wikipedia.org/wiki/Marek_Edelman
۱۳- https://www.rebelnews.ie/2018/10/03/a-tribute-to-marek-edelman/
۱۴ – https://scheerpost.com/2022/12/12/chris-hedges-israel-and-the-rise-of-jewish-fascism/
۱۵- https://plato.stanford.edu/entries/leibowitz-yeshayahu/
کریس هجز روزنامه نگار برنده جایزه پولیتزر، برای پانزده سال گزارشگر خارجی نیویورک تایمز بود که به عنوان رئیس دفتر روزنامه در خاورمیانه و رئیس دفتر در بالکان مشغول به کار بود.
- اخبار روز