دگرگونی

 

اول ماه مه، ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر در راه است. اول ماه مه روز همبستگی و رزم طبقاتی کارگران بر علیه سرمایه داران است. روز جهانی کارگر روز کیفر خواست طبقاتی ما کارکران بر علیه ستم و استثمار طبقه سرمایه دار و دولت های سرمایه داری است. روز جهانی کارگر ، روز رزم جهانی ما روز نمایش و قدرت ما در دنیا است.

در سال ۱۸۸۶، و در چهارمین روز اعتصاب و تجمع کارگران آمریکایی در شهر شیکاگو، پلیس به روی کارگران اعتصابی  آتش گشود. تعدادی از کارگران کشته و عده‌ای مجروح و تعدادی از کارگران  بازداشت شدند . چهارتن از کارگران بازداشت شده  در بی دادگاه ها نظام سرمایه داری به اعدام محکوم  شدند.

خواست کارگران اعتصابی  کاهش  ساعات  کار روزانه  و بهبود شرایط کار بود، اما جواب خواست و مطالبه کارگران با اعدام ، زندان و شکنجه روبرو شد.

در سال ١٨٨٩، کنگره ی بین المللی سوسیالیست ها، که در واقع کنگره ی مؤسس انترناسیونال دوم بود، به درخواست «فدراسیون کارگران آمریکا» روز اول ماه مه را روز جهانی کارگر نامید و کارگران جهان را فراخواند که در روز اول ماه مه ١٨٩٠ به خیابان ها بیایند و مطالبات خود را فریاد کنند.  از آن تاریخ به بعد  کارگران اول ماه مه را بعنوان روز جهانی کارگر گرامی داشته اند.

بر اساس این سنت، در سال ۱۲۹۹ اتحادیه کارگران چاپخانه‌های تهران به‌مناسبت روز جهانی کارگر اعلامیه‌یی منتشرنمود. دراعلامیه از عموم کارگران خواسته شده بود که جشن اول ماه مه را با شکوه هر چه بیشتر برگزار نمایند.

اول ماه مه در ۱۱ اردیبهشت  ۱۲۹۹ برای اولین بار به‌طور علنی وعمومی جشن گرفته شد.در سال ۱۳۰۰ جشن اول ماه مه با شرکت هزاران کارگر که خواستار کاهش ساعت کار به هشت ساعت در روز بودند، برگزار گردید.

در ۱۳۰۴  پلیس رضا خان مخالفت خود را با برگزاری جشن و مراسم اول ماه مه اعلام کرد.

در  ۱۳ اردیبهشت  ۱۳۰۶ ”ادیب السلطنه“ نماینده رئیس شهربانی به همراه گروهی از افراد پلیس به چاپخانه‌ها ریخته و  کسانی را که اقدام به چاپ ونشراعلامیه نموده بودند، بازجویی کرد. نماینده رئیس شهربانی چاپخانه‌ها رابازرسی نموده وبامتهم کردن چند نفر از کارگران دستورجلب آنهارا صادر نمود.

از این تاریخ به بعد برگزار مراسم روز جهانی کارگر در ایران همراه بوده با زندان، شکنحه،اعدام و اخراج.

در بعداز قیام سال ۱۳۵۷ همچنان سرکوب جنبش کارگری در دستور رژیم  حاکم جدید قرار گرفت. سندیکای ها و شوراهای کارگری مورد هجوم  چماق بدستان قرار گرفتند. نماینده کارگران بازداشت، زندانی، اعدام و یا از کار اخراج شدند. از گذشته  تا به امروز در سال ۱۴۰۲ برگزاری مراسم های مستقل روز جهانی کارگر در ایران ممنوع بوده و از برگزاری هر گونه مراسم مستقل کارگری ممانعت بعمل می آید.

امسال ما در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر  می رویم که خیزش ژینا، و خروش جنبش زنان تحت ستم، فضای عمومی جامعه را تغییر داده است. خیزش زنان تحت ستم، که از اسفند ۱۳۵۷ با اعتراض به حجاب اجباری شروع شد و در، دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸، اراده کارگران و زحمتکشان را به نمایش گذاشت، در شهریور ۱۴۰۱ با قتل حکومتی ژینا به اوج رسید و سراسر ایران را در نوردید.

روز جهانی کارگر در ۱۴۰۲ همچنین مصادف شد است با ادامه اعتراض بازنشستگان با شعار” فقط کف خیابون به دست میاد حقمون” و همچنین مصادف است با اعتراض و اعتصاب کارگران، بویژه اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای صنعت نفت در کمپین ۴۰۲ و با خواست ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت و همچنین افزایش دستمزدها.

در روند سرکوب صدای حق طلبی، همچنان جمع زیادی از دختران و پسران دانشجویان و دانش آموزان و کارگران  که در خیزش ژینا بازداشت شده بودند زیر احکام سنگین زندان و یا اعدام قرار دارند و همچنین سه تن از  اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد و چند نفر از نمایندگان معلمان  در زندان به اسارت گرفته شده اند.

در بهمن  ۱۴۰۱  منشور حداقلی ۲۰ تشکل صنفی و مدنی با بیان خواست و مطالبات بخش های مختلف جنبش های اعتراضی منتشر شد، که از جمله خواستار آزادی زندانیان سیاسی، لغو اعدام و بازداشت و شکنجه،خواستار آزادی بیان و اندیشه،  تحزب و تشکل ، خواستار رفع ستم ملی،  رفع هر نوع ستم بر اقلیت های جنسی و جنسیتی، مبارزه برای لغو ستم و استثمار بر طبیعت و استثمار انسان بر انسان و… و همچنین پایان دادن به حاکمیت از بالا شده است.

در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر میرویم که شیرازه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جامعه از هم پاشیده شده است. گرانی و تورم بیداد می کند، فقر و نداری و دستمزدهای نازل و بیکاری بلای جان  کارگران و زحمتکشان شده است. پس لازم است در کنار هم باشیم تا بتوانیم برای زندگی شایسته قدم بر داریم.

روز جهانی کارگر در جغرافیای ایران می تواند به اتحاد و همبستگی بیشتر تبدیل شود، اتحاد کارگران بیکار، زنان خانه دار، کارگران  شاغل و بازنشسته، معلمان،پرستاران، دانشجویان، اقلیت های جنسی و جنسیتی، فعالین محیط زیست، جنبش رفع ستم ملی، جنبش زنان، کشاورزان و تمامی انسان های تحت ستم .

در روز جهانی کارگر با شعار ژن ژیان ئازادی و نان کار آزادی،  اداری شورایی،  صفوف طبقاتی خود را مستحکم کنیم.

بیاید با هم و در کنار هم بر علیه هر نوع ستم و استثماری مبارزه را به پیش ببریم.  بیاید با متشکل شدن و در کنار هم بودن به هر نوع اختناقی پایان دهیم.

بیایید برای زندگی خود تصمیم گیرنده باشیم. بیایید هم صدا فریا  بزنیم ما شایسته بهترین ها هستیم و می خواهیم خود برنامه ریز و مجری تمامی قوانین از صفر تا صد باشیم.

ما انسانیم انسان، اجازه ندهیم اقلیتی بر ما حاکم شوند، ما کارگران و زحمتکشان اکثریت جامعه را شکیل می دهیم، ما تولید می کنیم، خدمات و امکانات‌ رفاهی را تهیه و فراهم می کنیم ،اما خود از آن بی بهره هستیم. برای همیشه به این ستم و استثمار پایان دهیم. ما می توانیم اگر متشکل شویم و اگر بدانیم که عامل فقر ونداری، عامل ستم و استثمار و سیه روزی ها، نظام سرما یه داری و دولت های سرمایه داری است.

برای زندگی شایسته تلاش کنیم و برای رهایی از مناسبات پر از تبعیص متشکل شویم و فریاد برنیم، نه به ستم و  استثمار، نه به فقر،  نه به اختناق و زندان، نه به تبعیض و نابرابری ها. زنده باد حاکمیت شوراها.

اتحاد رمز پیروزی است.

سندیکای کارگران نیشکر هفت

سه شنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲