کارگرانی که برای لقمه ای نان در دل سیاهی ها جان باختند.
روز شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ در تونل شماره ۴۲ معدن بزرگ طزره دو کارگر جوان در داخل تونل حبس و بعد از شش روز جسد بی جان آنها بیرون کشیده شد.
کارگران معدن که بدونه برخوردار بودن از وسائل و امکانات امنیتی به داخل تونل ها فرستاده می شوند تا در قبال ناچیزترین دستمزدهای، در دل تاریکی زمین برای سرمایه داران، سود تولید کنند.
در سنگ معدن طرزه بیش از یک هزار کارگر مشغول به کار هستند. در جریان ریزش سقف تونل در روز ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر! دو کارگر به نامهای سعید اصغر افضلی و میلاد روشنایی که در عمق ۳۵ متری زمین بودند زیر آور ماندند و بعد از شش روز جسد بی جان آنها بیرون کشیده شود.
این دو کارگر، جان خود را برای لقمه ان نان در محیط کاری بی امن از دست دادند، محیطی که خالی از امکانات و وسائل امنیتی و کمک رسانی مناسب در زمان حوادث کاری می باشد.
این اولین بار نیست که کارگران با حوادث ریزش معدن روبرو شده اند و جان عزیز خود را از دست داده اند، با این وجود تاکنون هیچ تغییر و بهبودی در شرایط ایمنی کار برای کارگران معدن صورت نگرفته است.
جان کارگران برای صاحبان سرمایه هیچ ارزشی ندارد. سرمایه داران می دانند که لشکر ذخیره بیکاران همیشه در پشت درب کارخانه ها و معادن به صف شده اند و مهم نیست که جان کارگر در حین تولید سود برای کارفرمایان و سرمایه‌داران گرفته شود .
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه به خانواده قربانیان این فاجعه تلخ تسلیت گفته و باور ما این است که سرمایه داران و صاحبان سرمایه عامل قربانی شدند این کارگران هستند.
در مقابل تمام جنایت و ستمگری های صاحبان سود پرست باید متحدانه ایست و اجازه ندهیم که اینچنین هم سرنوشتان ما برای داشتن لقمه ای نان جان عزیزشان قربانی شود.
یادشان گرامی باد
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه