یک گام به پیش کارگران هفت تپه در اتحاد و همبستگی
#اتحاد_اعتصاب
#نان_کار_آزادی
#شادی_رفاه_آبادی
#نابود_باد_استثمار_و_کار_مزدی
پیروزی گام اول مبارزه، یعنی خلع ید از بخش خصوصی بر کارگران مبارز هفت تپه و کارگران ایران مبارک باد.
کارگران عزیز و مبارز هفت تپه، همانطور که همگی اطلاع دارید بر اساس اخبار منتشر شده ، مالکیت شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت تپه از بخش خصوصی باز پس گرفته شده و بر اساس این خبر ، مالکیت شرکت در اختیار دولت قرار می گیرد.
خلع ید از اسد بیگی تنها با اراده و مبارزه متحدانه کارگران به وجود آمد، این مبارزه بدونه اتحاد و همبستگی جانانه کارگران هفت تپه امکان ناپذیر نمی بود.
پس جا دارد تمامی کارگران هفت تپه با اعتماد به نفس بیشتری به نیروی طبقاتی خود باور داشته باشند تا بتوانیم گام های پیش رو را برای داشتن یک زندگی شایسته را مصمم تر برداریم.
این پیروزی نشان داد که نیروی طبقاتی ما کارگران توان زیر و رو کردن را دارد. این نیرو می تواند با آگاهی و اتحاد و همبستگی نه تنها منافع آنی را به دست آورد بلکه می تواند برای آینده نقشه و برنامه ای کارگری داشته تا بتوانیم از ظلم و ستم و استثمار سرمایه داران رهایی یابیم.
اما تذکر یک نکته لازم و ضروری است نکته ای که به احتمال زیاد کارگران هفت تپه به آن آگاه هستند.
نکته این است که از نظر منافع طبقاتی ما کارگران هیچ تفاوتی در این نیست که مالکیت شرکت خصوصی باشد یا دولتی، اما
مهم است که ما کارگران توانستیم جلو یکه تازی ها اسد بیگی) بخش خصوصی( را بگیریم که با تمام توان مشغول یکه تازی بود.
اسد بیگی البته با اتکاه به تمام قوانینی که متعلق به دولت سرمایه داران بود این فرصت و امکان را داشت که کارگران پیشرو و فعالین کارگری در هفت تپه را اخراج کند، برای آنها پرونده سازی کند و با تهدید و توطئه های فراوان باعث تفرقه و جدایی در صفوف کارگران بشود.
اسد بیگی و دیگر سرمایه داران بخش خصوصی بدون پشتیبانی دولت و نهاد های دولتی هرگز توان مقابله با کارگران را نخواهند داشت، پس دولت و نقش نهاد های سرکوبگر دولتی که حامی مالکیت خصوصی هستند را نباید نادیده گرفت.
یاد آوری کنیم که در زمان مالکیت دولتی کارگران را اخراج می کردند، قرار داد ها موقت را تحمیل کردند، دستمزد های ناچیز را به کارگران پرداخت می کردند.
به همین دلائل بود که کارگران هفت تپه در سال های ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ ، به خیابان آمدند، تجمع کردند، خیابان ها را بستند و شعار سر دادند که ” کارگر هفت تپه ایم، گرسنه ایم گرسنه ایم”.
پس باید با آگاهی بیشتری در این راه گام برداریم. نباید اجازه داد که مالکان جدید بر جان و مال ما حاکم شوند.
کارگران هفت تپه تجربه دارند که در دهه ۸۰ با ایجادتشکل سندیکا توانستند با اتحاد بیشتری برعلیه صاحبان سرمایه مبارزه کنند و بعضی از مطالبات خود را از گلوی سرمایه داران بیرون بکشند.
آنچه در شرایط کنونی بسیار حائز اهمیت است این می باشد که کارگران باید در اولین اقدام خود را در تشکل مستقل کارگری سازماندهی کنند.
تشکلی که به نیروی کارگران ایجاد شده باشد و بتواند با نظر و خرد جمعی کارگران خود را سازماندهی کند.
در این شرایط که ما یک گام پیروز مندانه را به دست آورده ایم باید بتوانیم آن را به نفع کارگران تثبیت کنیم.
تنها راه این است که متشکل شویم، خودرا در تشکل مستقل کارگری سازماندهی کنیم و بر تمام امورات شرکت دخالت داشته باشیم.
باید حق اخراج کارگران به هر بهانه ای را از کارفرمای جدید گرفته شود.
بدون اجازه تشکل کارگری، کارفرما حق اخراج کارگران را نداشته باشد. باید تشکل کارگری بتواند فراخوان بازگشت به کار تمام کارگران اخراجی را صادر کند.
تشکل مستقل کارگری باید برای ساعت کار، دستمزد های متناسب با زندگی شایسته ، شرایط سخت محيط کار ، مسائل امنیتی کارگران برنامه ریزی کند.
قطعا بدون دخالتگری کارگران متشکل در تشکل مستقل کارگری ، کارفرمای جدید با استفاده از قوانین و مقرارت دولتی می تواند ما را بیشتر استثمار کند و گام به گام شرایط زندگی ما را بد تر و بدتر کند.
پس باید متشکل شد و با داشتن تشکل مستقل بر تمام امورات شرکت دخالت داشت.
باید با تمام توان به وسیله تشکل مستقل کارگران، در امورات جاری شرکت دخالت داشت و کارفرمای جدید بدون هماهنگی و نظر مساعد تشکل مستقل کارگران اجازه هیچ فعالیتی را نداشته باشد.
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰