مهرنوش موسوی (فیسبوک)
منشور از داخل کشور آمده!
پریروز در نشست دانشگاه جرج تاون هم رضا پهلوی، حامد اسماعیلیون و هم مسیح علینژاد ادعا کردند منشوری که در حال آمادگی است، از داخل کشور امده.
من یکی زیر بار هیچ سیاستی نمیروم که به اسم « از داخل کشور آمده» دنبال منشور درست کردن است. مهم نیست منشورش چپ باشد، راست باشد، وسط باشد. نفس این دلیل را قبول ندارم که شما که فعال سیاسی خارج کشور هستی، حرف خودت را به اسم « از داخل کشور آمده» وجاهت بدهی. این راستش یک کلاهبرداری سیاسی است. این از ان ملاکلک زدن های شناخته شده است. چرا؟
۱. وقتی میگویند این طرح از داخل کشور امده ولی ما نمیتوانیم دارندگان اصلی را معرفی کنیم، یعنی ورق پاره ای دست شما میدهند که در عالم واقع هیچ کسی، هیچ آدم حقیقی حقوقی نه در داخل نه در خارج مسئول درجه یک آن نیست. چرا؟ چون به اینی که در خارج خودش را وکیل داخل میداند بگویی خب این منشور تو در واقع توطئه علیه انقلاب است. نکند این منشور را اطلاعات سپاه نوشته که انقدر هوای سپاه و بسیج را از الان دارد؟ به شما خواهد گفت من ننوشتم از داخل آمده. حالا شما برو بگرد دنبال پرتقال فروش. داخل کشور هم میگوید متاسفم ما نمیتوانیم الان صحبت کنیم. یعنی شما در بهترین حالت سندی را دست مردم دادی که هزینه اش را داخل باید بدهد، شما هم در خارج بی آنکه حتی جواب سوال را بدهی به داخل حواله داده، خرجش کنی!
۲. این ادعا که از داخل آمده ولی امضا داخل کشوری ندارد، دروغ است چرا که همین الان در داخل کشور موسوی بیانیه داده. حول بیانیه اش هم اصلاح طلبان حکومتی در داخل و خارج جمع شدند. خب چرا همین نشست جرج تاون که به استقبال موسوی رفت، همان بیانیه اسم و رسم دار موسوی را به عنوان منشور خودش اعلام نمیکند؟ آهان از مردم میترسند. مسیح گفت که جنبش داذخواهی برای این موضع ما را زخمی خواهد کرد! برای همین آدرس بدون پلاک!
مگر در همان داخل کشور نرفتند امضا جمع نکردند خواستار استعفای خامنه ای شدند؟ یارو آخوند است، بیانیه داده که رفراندوم بگذارید ما این حکومت را نمی خواهیم. بعد این چه داخل کشوریه مخفی هست که نمی آید منشورش را به اسم خودش بدهد؟ شعور مردم را تحقیر نکنید.
۳. به نظر من علت اینکه ائتلاف فعلی دم از این میزند که منشورش از داخل کشور آمده ولی ما اسمشان را نمی بریم، این است که برای این جمع منشور در درجه اول اهمیت نیست. مسیح علینژاد و رضا پهلوی دنبال گوادالوپ هستند. خودشان هم در این نشست تاکید کردند. مسیح علینژاد گفت دفاع از موسوی به خاطر اینکه دستش به خون مردم آلوده است منطقی نیست، ولی دولتهای غربی به ایشان گفته اند بدون پیوستن افراد درون این حکومت این پروژه پیش نمی رود. برای پیشبرد نقشه ای که دارند، اقداماتی میکنند که برای عموم مردم ایران و برای کل سرنوشت انقلاب مخاطرات زیادی دارد. برای همین نمیتواند کسی که در داخل نشسته بطور علنی کنار اینها بایستد، بطور مثال اعلام شرکت مسیح علینژاد و رضا پهلوی در کنفرانس امنیتی مونیخ از هر سری که بگیرید به ضرر مردم ایران است و باعث خون پاشیدن جمهوری اسلامی به انقلاب میشود. ما خر نیستیم. قشنگ میدانیم این جماعت میخواهند چکار کنند. ما نزدیک چهار دهه هست در غرب علیه جمهوری اسلامی فعالیت میکنیم. اینکه شما به دفتر اتحادیه کارگری بروی و از آنها بخواهی از تو حمایت کنند، جلو در روزنامه ها و رسانه های غربی تجمع کنی یک معنی دارد، اینکه بروی در کنفرانس اطلاعاتی و امنیتی ناتو شرکت و با آنها خوش و بش کنی معنی و مفهوم جدیدی دارد. هم در داخل و هم در خارج کشور. بخصوص در خارج کشور باعث دوری مردم از ما میشود. این حرکات را هیچ شخصیت و نیرویی نه در داخل و نه راستش در خارج کشور نمیتواند هزینه کند. مسیح علینژاد و رضا پهلوی دارند سر مبارزه کف خیابان در خارج را کج میکنند به سمت بالا و در مجلس امنیتی و نظامی کشورهای دیگر. این جریان نمیتواند به حکم پروژه ای که دارد در داخل کشور حمایت علنی جلب کند، چون خودش که اینجا ول میچرخد. کسی که حمایت کرد باید برود هزینه سنگین بپردازد. به خاطر اینکه این را میدانند، از الان میگویند منشور مال داخل کشوریهای مخفی است.
مسئله فقط داخل کشور هم نیست. در مقابل کنفرانس امنیتی مونیخ الان سالهاست هزاران هزار نفر در سراسر اروپا جمع میشوند و تظاهرات میکنند. علیه سیاست های دست راستی. علیه سیم خاردار کشیدن دور اروپا و غرق شدن پناهنده در آبها، علیه سیاستهای نظامی. بعد ما برویم درست نقطه مقابل مردم کنار کسانی بنشینیم که در بیرون کنفرانسشان دهها هزار نفر شعار میدهند؟ این یعنی منزجر کردن مردم اروپا از انقلاب ایران!
این سیاست که دنبال گوادالوپش در این مجالس میگردد، این دو نفر که میخواهند به هر قیمتی به قدرت برسند، سر این انقلاب را که مستقل است، کاری به کار کسی ندارد، از مردم غرب حمایت طلب میکند، خطابش به دولتها از بیرون است نه از درون سازمانهای نظامی امنیتی شان، سر این انقلاب را به دیوار میکوبد. مسیح علینژاد با پمپئو دست داد، برای فعالین حقوق زن در ایران کلی هزینه سنگین داشت. الان دیگر فبهی المراد است!
به اعتقاد من اینها دلشان را به اختناق جمهوری اسلامی خوش کرده اند چون میدانند در داخل کشور الان سطح مبارزه به ابراز وجود علنی افراد نرسیده است. تا نرسیده دارند کار خودشان را به اسم آنها میکنند.
۴. چپ ایران باید بجنبد. انقلاب خونین مردم ایران دارد معامله میشود. این جریان دیگر صرفن یک پلتفرم دست راستی مخالف نیست. یک ضد انقلاب تمام عیاری که میخواهد به اعتبار مبارزه مردم در لای دست و پای نیروهای امنیتی و نظامی کشورهای غربی به قدرت برسد. برایش پشیزی ارزش ندارد دادخواهی چه شد. مبارزه برای عدالت اجتماعی چه شد. خارج کشور قرار بود کف خیابانها را مثل برلین در حمایت از مردم ایران پر کند، نه اینکه درون کنفرانس های امنیتی و نظامی از بالای سر مردم دولت موقت درست کند. آنهم دولت موقتی که سپاه و بسیج بازوهای نظامی آنند. منشورشان را به آینده دور حواله دادند ولی بدون منشور، بدون پلتفرم سیاسی، اعلام کردند در کنفرانس امنیتی مونیخ شرکت میکنند. به نمایندگی از کی؟ چه کسانی؟ چه نقشه ای آنجا میبرید؟ اصلن چرا میروید؟ یارو دولت برقرار سیاسی است، به هر کجا نمیرود. سبک سنگین میکند ببیند مفهوم شرکت در آن مجلس چیست. اینها که در توئیتشان برای نیروهای امنیتی ایران آغوش باز کردند، با شرکت در کنفرانس مونیخ آبروی این انقلاب و مردم را برده با جان فعالین دربند و با جان موج آتی انقلاب بازی میکنند. جای ما در خیابان است نه در مجالس نظامی و امنیتی. حرفی داریم باید برویم به رسانه ها بگوییم. در تظاهراتها به شهروندان این کشورها بگوییم. به اتحادیه های کارگری بگوییم. در مجالس و پارلمانها که تریبون علنی دارند مطرح کنیم. الان دیگر اسم عطش و عجله قدرت گرفتن شده فعالیت سیاسی!
اتفاقن چون داخل کشور نمیتواند حرف بزند. اختناق نمیگذارد حرف بزنند، الان وظیفه سنگینی ما داریم که این نقشه ها را برای مردم روشن کنیم. این چماق « اتحاد» فقط برای سرکوب انتقاد است. شما یک روز ما را و انتقاد و افشاگری ما را از محیط سیاسی حذف کنید ببینید چه میشود. این بلاهت را باید کوبید که سر خودش را با اتحاد طلبی شیره میمالد. باید روشن به مردم گفت دارند چکار میکنند.
مهرنوش موسوی (فیسبوک)