از روشنای حق حیات
آذر طاهرآبادی
۲۷/ارديبهشت/۱۳۹۳
مردم ایران در طول دوره‌های مختلف ثابت کرده‌اند فرهنگ‌شان بسیار پیش‌روتر از فرهنگی‌ست که حاکمیت (چه مذهبی و چه سکولار) در پی جامعه‌پذیر کردن آن است.
مردم ایران بر اساس یک تربیت تاریخی می‌توانند و باید برای هرکنش انسانی و مدنی متحد شوند و آنی را بسازند که می‌خواهند . همان‌قدر که می‌توانند، آن‌قدر در رخوت و سردی باشند که هیچ آتشی هرگز یخ‌شان را آب نکند.
امروز گویی فرهنگ مرگ‌انگاری و تماشاچی بودن برای عبرت‌گیری، به ضدخود تبدیل شده و چون تف سربالایی‌ست بر تارک حکومتی که حکم مرگ را علنی توی میدان شهر به نام قصاص تقدیس می‌کند.
این مردمان همان‌هایی هستند که با مسخ تبلیغات حکومتی به راحتی کودک۵ ساله را ساعت۵ صبح می بردند تا از مرگ دیگری عبرت بگیرد!!! اما توگویی زمان تماشاگری به‌سر آمده و روشنای پاسداشت حق حیات است که قد علم کرده، دربرابر گرگ و میش صبح اعدام.
رخ‌داد روانسر نقطه‌ی عطفی‌ست در مبارزه‌ی همگانی مردم ایران علیه حکم اعدام؛ ولو ناتوان از دست به یقه‌شدن با حکومت و قوانین مرگ‌آلودش ،که با به دست آوردن دل ولی‌ِدم.
اگر چه نمی‌توان درک درستی از احساسات خانواده‌هایی داشت که به هر دلیلی تقاضای قصاص می‌کنند اما آشکار است که اگر حکم قصاص نفس ملغی و مجازات‌های جایگزین آن اجرایی شود خانواده‌ها نیز به گزینه‌هایی غیر از قصاص نفس فکر می‌کنند.
می‌توان با خبری که دیروز در شبکه‌های اجتماعی و برخی رسانه‌های آزاد درباره تلاش مردم شهرستان روانسر کرمانشاه برای لغو مدنی اعدام منتشر شد، درک کرد که چگونه شاخصه‌های خصلتی افراد یک جامعه می‌تواند تغییر کند. تجمع آن هم در یک راستا به نام اعدام اما با دو دید متفاوت بسیار قابل تأمل است ، که باید برایش برنامه‌های زیادی داشت و به پی‌ریخت سیستمی اندیشید که در آن هیچ مرگی توجیه‌پذیر نباشد.
تجمع مردم روانسر برای درخواست عفو از خانواده مقتول یکی ازنمونه‌های بارز این‌گونه حرکت‌های مدنی قابل تأمل و اندیشیده شده است که می‌تواند به‌مثابه نسخه‌ای شفابخش برای درمان بخش عمده‌ای از بیماری‌های جامعه‌ای قصاص-اعدام‌زده پیچید و این درد تماشاچی بودن را التیام بخشید.دردی که هر روز با اخباری دردناک‌تر پیکره جامه ایرانی را ویران‌تر می‌کند.
حرکت مدنی مردم روانسر باعث شد که حکم قصاص یک جوان برای مدتی به تعویق بیافتد و اگر این حرکت مصرانه‌تر پی‌گیری شود چه بسا از این معبر، حکم مرگ نه با فشار از بالا که با خودفرهنگ‌سازی مردمی با مجازات‌های انسانی‌تری جایگزین شود. و این مهم ممکن نخواهد شد جز با برجسته شدن در شبکه‌های اجتماعی خود مردم(چه مجازی و چه حقیقی) و رسانه‌های آزاد. کنشی که در کوتاه‌مدت باعث تاثیری بلندمدت بر روی این مردمی خواهد شد که فقط باید بخواهند.