هیروشیما دوباره هرگز!
نوشته: اتحاد ملی ائتلاف ضدجنگ
برگردان: آمادور نویدی
در روز ۶ اوت، ما بار دیگر یکی از وحشت‌ناکترین رویدادهایی را بیاد می آوریم که تاریخ بشر تابحال بخود دیده است. در روز ۶ اوت سال ۱۹۴۵، آمریکا یک بمب اتمی بر روی شهر پرجمعیت و مسکونی هیروشیما پرتاب کرد. سه روز بعد، بازهم آمریکا دومین بمب هسته ای خودرا بر روی شهر ناکازاکی پرتاب کرد. حدود ۲۵۰ هزار نفر، از زن و مرد گرفته تا کودک محو و نابود شدند و بسیاری دیگر، بعد ها از زخم‌ها، مسمویت و اشعه های سرطانی ناشی از بمب‌ها جانشان‌را از دست دادند. آمریکا تنها کشوری در جهان‌ست که تاکنون بمب هسته ای بر روی مردم پرتاب کرده است.
دلیل آمریکا جهت استفاده از این این اقدام بربرمنشانه، تسریع پایان دادن به جنگ جهانی دوم ذکر شده است. اما بسیاری از مورخان براین عقیده اند که ژاپن قبل از پرتاب بمب‌ها آماده تسلیم شده بود، مخصوصا زمانی‌که اتحاد جماهیر شوروی (سابق) وارد جنگ علیه ژاپن شده بود و نیروهایش را به منچوری انتقال داده بود. آلمان نیز قبلا تسلیم شده، و ژاپن تنها مانده بود. در آن‌زمان، برخی ها استدلال می‌کردند که بمب‌ها باید در خلیج توکیو در آب انداخته شود، جایی که آسیب بسیار کم‌تری ببار می آورد و رهبران ژاپن می‌توانستند قدرت مخرب آن‌را ببینند، اما آمریکا تصمیم گرفته شده بود که بمب‌ها را در هیروشیما و ناکازاکی پرتاب کنند. برای آمریکایی‌ها یک‌بار بمباران کافی نبود، باید دوبار این‌کار را می‌کردند.
بسیاری از مردم براین باورند که بمباران هیروشیما و ناکازاکی جهت پایان دادن به جنگ جهانی دوم که در روزهای آخرین خود بود نبوده، بلکه برای شروع جنگ سرد بود تا به اتحاد جماهیر شوروی (سابق) و جهان نشان داده شود که آمریکا می‌تواند چه بلایی به سر هر کشوری بیاورد که جرئت مخالفت با آن را داشته باشد.
تعجبی ندارد پرسیده شود که آیا پرتاب بمب بر روی مردم غیرسفیدپوست نقشی داشته است؟ آیا جان ژاپنی ها برای دولت سفیدپوست برتری‌طلب آمریکا، که در طول جنگ جهانی دوم ارتش جداگانه ای حفظ کرده بود، کم ارزش‌تر بود؟ گذشته از همه این‌ها، افراد ژاپنی‌تبار، ازجمله شهروندان آمریکایی در اردوگاه‌های بازداشتی‌ها(کار اجباری) در آمریکا محصور شده بودند، درحالی‌که با افراد آلمانی‌تبار به این شکل برخورد نشد.
آمریکا جهت استفاده از سلاح‌های هسته ای در جنگ کُره نیز ملاحظات جدی داشت. آمریکا در واقع، بمب افکن‌های ب ۲۹(B29) بکار گرفته در پرتاب بمب بر روی ژاپن را هم‌راه با بمب‌های هسته ای و هسته های شکافتنی مورد نیاز کارکرد آن‌ها را به تأسیسات نظامی اوکیناوا ارسال داشته بود. این آمادگی آمریکا جهت استفاده احتمالی از سلاح‌های هسته ای در جنگ با کُره بود. پرزیدنت ترومن در یک کنفرانس خبری در نوامبر ۱۹۵۰ گفت که از هر اقدامی‌که مورد نیاز پیروزی در جنگ با کُره باشد، ازجمله از سلاح‌های هسته ای استفاده می‌کند. ژنرال داگلاس مک آرتور، که «فرمانده عالی» نیروهای تحت رهبری آمریکا در جنگ با کُره بود، با ترومن درباره کاربرد سلاح‌های هسته ای مخالف بود. در نتیجه، ترومن مک آرتور را اخراج کرد و ژنرال ماتیو ریجگوی را جایگزین وی نمود، کسی‌که به او «اختیار تام» استفاده از بمب‌ها در صورت احساس نیاز داده شده بود.
مشکلی که دولت آمریکا در استفاده از بمب اتمی در جنگ کُره داشت دو قسم بود. اولین مشکل این بود که عموم آمریکایی‌ها و مطمئنا مردم جهان پس از دیدن آثار بمباران هیروشیما و ناکازاکی وحشت‌زده شده بودند. بیش‌تر اعتبار این وحشت ناشی از کتاب هیروشیما، نوشته جان هیرشی بود که کُل کتاب در مجله نیویورکر در سال ۱۹۴۹ منتشر شده بود. این کتاب تخریب و ویرانی ناشی از بمب‌های هسته ای را توضیح می‌داد و هم‌چنین داستان ۶ بازمانده از بمباران را بازگو می‌کرد. این امر منجر به زمینه خوبی جهت مخالفت با سلاح‌های هسته ای شد. دومین مشکل برای دولت آمریکا این بود که در سال ۱۹۴۹، اتحاد جماهیر شوروی (سابق)، اولین آزمایشات بمب اتمی خودرا انجام داد، و ارزیابی این بود که بزودی آن‌ها یک سلاح قابل اعمال خواهند داشت. اگرچه سلاح‌های هسته ای آمریکا در جنگ کُره بکار گرفته نشد، اما ارتش آمریکا چندین تست آزمایشی با بمب افکن های ب ۲۹(B29) خود داشت، که بمب‌های متعارف و معمولی را حمل می‌کردند.
آمریکا برخلاف جنگ جهانی دوم، پیوسته نخواسته است که جنگ کُره پایان یابد. از نظر دولت آمریکا، این جنگ هنوز ادامه دارد و آمریکایی‌ها هنوز خیال پیروزی دارند. پرسنل زیاد آمریکایی در کُره در مرز با شمال حضور دارند، و سالانه «بازی‌های جنگی» انجام می‌دهند، که بسیاری این تمرینات را جهت تجاوز به جمهوری دمکراتیک خلق کره(دی پی آر ک)، هم‌چنین شناخته شده به کُره شمالی درنظر می‌گیرند. این «بازی‌های جنگی»، معمولا شامل سناریوهایی است که در آن آمریکا سلاح‌های هسته ای را علیه جمهوری دمکراتیک خلق کره بکار می‌گیرد. آمریکا در سال‌های اخیر، بقصد تحریک آمیزی بمب افکن هایی با قابلیت حمل سلاح‌های هسته ای را تا ۷۵ مایلی مرزهای جمهوری دمکراتیک خلق کره ارسال کرده است. بااین‌حال، در منطق وارونه امپریالیسم آمریکا و رسانه های کورپوراتی آن، این «بازی‌های جنگی»، و پرسنل آمریکایی در مرز کُره، یا پروازهایی با قابلیت هسته‌ای تحریک‌آمیز نیستند، بلکه این برنامه هسته ای دفاعی واضح جمهوری دمکراتیک خلق کُره تحریک آمیزست.
بمبباران هیروشیما و ناکازاکی مسابقه تسلیحات هسته ای را آغاز نمود که منجر به واقعیت امروز شد، جایی که امکان‌پذیر شده است تا کًل جمعیت جهان را چندین بار بکشد و محو سازد. این سلاح هسته ای باصطلاح قرارست که ما را امن تر سازد.
اما مسابقه تسلیحات هسته ای همواره یک‌طرفه یوده است، زیراکه آمریکا سیستم‌های جدید و پیش‌رفته تری می‌سازد، و بعد، اتحاد جماهیر شوروی(سابق)، و بعدها چین اقدامات مشابهی جهت دست‌یابی به برابری انجام میدهد. پس از توسعه بمب اتم، آمریکا بمب هیدروژنی قوی‌تری ساخته است، سپس شوروی ها همین‌کار را کردند. آمریکا بعد سیستم حمل انتقال موشک و موشک‌های چندین کلاهک دار، زیردریایی های هسته ای، و غیره را ساخت و سپس دیگران جهت کسب برابری تقلا کردند. و اکنون آمریکا اعلام کرده است که یک نیروی فضایی توسعه میدهد، بنابراین، سایر کشورها احساس می‌کنند نیاز دارند که راهی بیابند تا مقابله کنند یا همان‌کار را انجام دهند. بدون سرمایه گذاری پول و تلاشی که برای این سلاح‌های کشتار جمعی گذاشته می‌شود، جهان ممکن است قادر باشد بتواند به گرمای کُره زمین، گرسنگی، فقر و غیره بپردازد. این امر می‌تواند جهان و ما را امن‌تر سازد.
در سال‌های اخیر، آمریکا بطور یک‌جانبه از پیمان نیروهای هسته ای میان‌بُرد(آی ان اف) خارج شده، و برنامه ۵/۱ تریلیون دلاری جهت نوسازی زرادخانه سلاح‌های هسته ای خودرا شروع نموده، و ایجاد نیروی فضایی نظامی جدیدی را آغاز کرده است.
به همین دلایل، اتحاد ملی ائتلاف ضدجنگ، خطر اصلی را جنگ هسته ای می بیند که از طرف آمریکا می‌آید، و براین باورست که ما در آمریکا وظیفه ای خاص نسبت به جهان داریم که با این خطر مخالفت کنیم.
با شروع از آمریکا تسلیحات هسته ای ممنوع!
هیروشیما و ناکازاکی را بیاد بیاورید!
برگردانده شده از:
The United National AntiWar Coalition)UNAC(
https://nepajac.org/Hiroshima072721.htm