آرشیو نویسنده

https://t.me/syndica_7tape/2506

سلام به مردم عزیز، رابطه‌ی زندانی سیاسی با حاکمیت، از هر جناح و دسته‌ای، رابطه‌ی قربانی و جلاد است بیشتر بخوانید… »

 

خیانت اسدبیگی های فاسد و مسئولان نالایق در حذف بخش تصفیه شکر سفید و گزارش دروغ صدا و سیمای خائن!

صدا و سیمای خائن به مردم، در یک گزارش سراسر دروغ درباره هفت تپه برای بار هزارم ثابت کرد که خدمتگزار دزدان و اختلاسگران هفت تپه است. بیشتر بخوانید… »

#نان_کار_آزادی_

#شادی_رفاه_آبادی

#نابود_باد_استثمار_و_کار_مزدی_

با گذشت ۲۱ روز از اعتصاب کارگران‌ نیشکر هفت‌تپه هیچ مسئولی تاکنون درمیان کارگران حضور پیدا نکرده است. بیشتر بخوانید… »

 

در سال ۹۴ که این اختلاسگران با استفاده از رانت با اسم خصوص سازی  (خودمانی. یا خصولتی  سازی) به  هفت تپه آمدند، بیشتر بخوانید… »

 

توضیح :

مطلب زیرین که گوشه هایی از روز شمار روزهای فراموش نشدنی  قیام توده ای 21 و 22 بهمن سال 1357 است ،اولین بار در نشریه ی ” پیام فدایی “شماره 7 دوره قدیم در سال 65 اتشار یافت. و  در شماره 32 دوره جدید “پیام فدایی “در سال 79 مجددا درج گردید.اکنون، بمناسبت گرامیداشت  سی امین سالگرد این دو روز بزرگ تاریخی ، بار دیگر  در بهمن ماه سال 87 به انتشار آن مبادرت میشود.

20 بهمن ماه 57 – “گارد جاویدان” از ارتش امپریالیستی با تانک ها و نفرات پیاده ،همافران انقلابی پادگان فرح آباد را محاصره می کنند تا به خاطر همراهی و همگامی با جنبش توده ها آن ها را گوشمالی دهد. همافران دست به مقاومت می زنند. صدای شلیک گلوله ها ،توده های انقلابی را به پادگان فرح آباد می کشاند. مردم در تدارک کمک و یاری به همافران اندو همافران مقاومت می ورزند. غذا ، لباس و کمک های دارویی مردم به همافران میرسد و مقاومت ادامه می یابد. ساعت 5/7 صبح تانک های جدیدی برای سرکوبی وارد می شوند،شعار: “رهبران ما را مسلح کنید” جوانان و توده های جمع شده در اطراف پادگان را فرا می گیرد.بالاخره مردم دیوار تانک ها و گارد جاویدان را می شکافندو به همافران می پیوندند. همافران با تصرف و گشودن اسلحه خانه پادگان، جوانان و توده ها را مسلح می کنند. گلوله ها از هر سو بر گارد جاویدان باریدن می گیردو سیل قیام در حال گسترش و جاری شدن است.

21 بهمن ماه  57 – راه پیمایی سازمان چریکهای فدایی خلق از دانشگاه تهران به سمت پادگان فرح آباد جریان دارد.در جریان راه پیمایی اخبار درگیری همافران و گارد جاویدان هر لحظه اعلام می شود. چریک های فدایی مسلح  سوار بر موتوربه صفوف راه پیمایان نزدیک شده و مورد استقبال توده ها قرار می گیرند. راه پیمایان به سمت پادگان فرح آباد حرکت می کنند،دسته دسته و گروه گروه از راه پیمایان نیز به کمک همافران می شتابند، سیل روان می شود. توده ها به قیام کشیده می شوند،پادگان های دیگر و کلانتری ها ، مراکز سرکوب و ساواک و شرکت ها و موسسات امپریالیستی مورد یورش توده ها واقع میشوند و سنگر ها ساخته می شود. سلاح های بدست امده آموزش داده می شود، بازهم سلاح تاره مصادره می گردد. در هر گوشه ای از تهران انقلاب و ضد انقلاب مسلحانه در گیر می شوند. حتی زنان و مردان سالمند کوکتل می سارند، کمک های دارویی می رسانند،خلق بپا خاسته خشم و نفرت خود را در صدای گلوله ها و دود باروت متبلور می سازد، قیام همه جا را فرا می گیرد، به شهرستان ها گسترش می یابد. تبریز، مشهد ، رشت، مهاباد، سنندج،سقز،گرگان،ساری و غیره غیره . در همه جا توده ها به ارتش و پلیس و دیگر مراکز سرکوب امپریالیستی یورش برده و آن ها را محاصره می کنند و در بسیاری از جا ها به خلع سلاح آنها موفق می شوند.

ارتش در اعلامیه ای که به تصویب شورای عالی ارتش آمریکایی رسیده است اعلام می کند که : “بیطرفی در امور سیاسی و پشتیبانی از تمام خواست های ملت ” را پیشه کرده است.

خمینی مزدور و دار و دسته اش با مینی بوس ها و بلندگوهای در خدمت گذاشته شده اعلام می کنند که : ” امام دستور جهاد نداده است ” ، اما توده های انقلابی بکار قیام مشغولند، سیلاب آهن و آتش جاری است، رهبران مزدور گر چه محلی از اعراب ندارند ولی از تلاش باز نمی مانند.

22 بهمن ماه  57 – قیام تداوم می یابد. رادیو و تلویزیون به دست توانای خلق به همراه چریک های فدایی خلق تصرف می گردد. رفیق قاسم سیادتی عضو کمته مرکزی سازمان در راه پله های ساختمان رادیو به شهادت می رسد. در پناه خلق مسلح از رادیو تهران شنیده می شود : ” این صدای راستین انقلاب ایران است”. ولی ضد انقلاب تازه به قدرت رسیده قطب زاده را در همین روز به سرپرستی رادیو- تلویزیون می گمارد.

خلق با یورش به زرادخانه های امپریالیستی هم چنان بیشتر مسلح می شود و خمینی و دولت موقت در همین روز ندای شوم خلع سلاح توده ها را سر می دهندو بار ها اعلام می دارند که : “مردم باید اسلحه ها را هر چه زودتر به ستاد موقت نخست وزیری در دبیرستان رفاه ” تحویل دهند و یا از مردم تقاضا می کنند که سلاح ها را به ” قرارگاه کل آیت الله خمینی ” تحویل دهند، ولی توده ها با ایجاد تشکل های مسلح، سلاح ها را عمدتا در دست خودنگه می دارند.

23 بهمن ماه  57 –  مرکز ساواک سلطنت آباد به دست توانای توده ها گشوده می شودو بخشی از اسناد و مدارک جنایت آمیز آن بدست مردم و سازمان های انقلابی می افتد. از جانب خمینی  مزدور ، بنی صدر در همین روز به عنوان مسئول جمع آوری سلاح ها از توده ها و سازمان های سیاسی تعیین می گردد.

زندان اوین،این شکنجه گاه ساواک در همین روز به وسیله خلق مسلح تسخیر می گرددو بدین گونه توده های مسلح یکی از مراکز ساواک شاه را آماج ضربات خود قرار می دهند.به منظور فریب مردم در همین روز بختیار ظاهرا دستگیر می شود تا بعدا به کمک بازرگان بگریزد و بدین گونه طنز تاریخی ” بختیار از مرز بازرگان گذشت ” شکل گرفت.

24 بهمن ماه 57 – توده های مسلح در تب و تاب اند و کارها و اقدامات خود را کامل احساس نمی کنند. خمینی مهره جدید امپریالیسم در فتوایی دیگر می گوید : “باید تمام اسلحه هایی که در دست مردم است جمع شود.”

شورای محلات، شوراهای کارگری، تشکل های دفاعی مسلح در مقیاس وسیعی شکل می گیرند.

25 بهمن ماه 57 – سفارت آمریکا توسط توده ها به همراهی چریک های فدایی خلق مورد یورش و تسخیر قرار می گیرد. ویلیام سولیوان سفیر آمریکا و 70 تن دیگر بدست مردم اسیر می شوند، ولی یزدی ،توسلی و ماشاالله قصاب از جانب مزدوران جدید امپریالیسم به دفاع از سفارت امریکا و افراد دستگیر شده می پردازند و با تلاش های بسیار آنها را نجات می دهند.

27 بهمن ماه 57 – یک راه پیمایی علیه انتصاب مهره های سر سپرده ارتش با شرکت بخشی از مردم ،همافران و انقلابیون جریان می یابد. در این تظاهرات شعار داده می شود : ” توبه فرماندهان یک حیله جدید است – کشتار خلق تبریز خود بهترین دلیل است”  ویا ” کشته ندادیم که سازش کنیم – امیر ارتش را نوازش کنیم” . بدین ترتیب بخشی از خلق آگاه نشان می دهد که هم جهت اصلی ضربه انقلابی خود را می داند و هم برای خلق ، انقلاب هنوز پایان نیافته است.

 

یوسف زرکار – بهمن ماه سال 65

info@degarguny.com |

 

توضیح :

این نوشته اولین باردرنشریه ی  “پیام فدایی” شماره 7  دوره قدیم در سال 65  انتشار یافت . و در شماه 32  دوره جدید “پیام فدایی” در سای 79 مجددا درج گردید. اکنون بمناسبت گرامیداشت حرکت انقلابی و تاریخی سیاهکل بار دیگر در بهمن ماه سال 87  به انتشار آن مبادرت میگردد.

 

چریک های فذایی خلق ایران با تجزیه و تحلیل شرایط ایران به این نتیحه رسیده بودند ” که وظیفه هر گروه انقلابی آغاز مبارزه مسلحانه چه در شهر و چه در روستاست. با این اعتقاد بود که چریکهای فدایی خلق دست اندر کار تدارک مبارزه چریکی در شهر و روستا شدند. یک هسته مسلح چریکی سازمان داده شد،و این هسته به فرماندهی رفیق شهید علی اکبر صفایی فراهانی ،رهسپار جنگل های شمال شد.”(1)  در تاریخ 15 شهریور 1349 دسته 6 نفری رزمندگان سیاهکل از دره” مکار” در نزدیکی  چالوس حرکت خود را به سمت غرب آغاز کرد. قرار های ارتباطی طوری سازمان داده شده بود که دسته پارتیزانی هنگام عبور از مناطقی که در کوهپایه های آن مناطق، رفقای بومی مسکن داشتند ، با شهر تماس بر قرار کند. ” این هسته حدود 5 ماه به طور مداوم سراسر جنگل های شمال را، از شرق مازندران گرفته تا غرب گیلان ،  در نوردیده، وضعیت اقتصادی- اجتماعی و وضعیت جغرافیایی منطقه را به طور علمی شناسایی کرد و خود را با شرایط سخت زندگی در کوه و جنگل، با راه پیمایی های طولانی و غیره ، در تابستان و زمستان تطبیق داد.” (2)

قرار بود بلافاصله پس از تکمیل شناسایی ابتدایی که امکان تحرک حساب شده را به دسته کوهستان می داد ، عملیات نظامی آغاز شود. این  عملیات بصورت حمله به یک پاسگاه و خلع سلاح آن در نظر گرفته شده بود و رفقا می بایست پس از عملیات ، بدون درنگ منطقه را ترک کرده تا از عکس العمل احتمالی دشمن مصون باشند.مسایل مهمی از قبیل آشنایی و خو گرفتن با مناطق و معابر جنگلی و کوهستانی ،تهیه آذوقه ،تهیه ملزومات انفرادی و جمعی و غیره به تدریج حل گردید. بتدریج دسته پارتیزانی با پیوستن رفقایی از شهر به 10 نفر افزایش یافت که از این عده یک نفر در جنگل مفقود گردید . در نتیجه دسته پارتیزانی با 9 نفر به حرکت خود ادامه داد و در دو برنامه (دو ماهه)و (یک ماه و نیمه) از دره چالوس تا منطقه خلخال در غرب گیلان و از دره چالوس تا منطقه رامیان در شرق مازندران را شناسایی کرده و به صورت پارتیزانهایی مقاوم و با تجربه آماده عمل گردیدند.

در 13 بهمن رفقای شهر مورد یورش سازمان یافته و سراسری سازمان امنیت قرار گرفتند وعده ای از کادر های سازمان دستگیر شدند. در 16 بهمن در جنگل های سیاهکل (کوهستان های دیلم ) ارتباط رفقای شهر با دسته جنگل     بر قرار گردید و رفقای جنگل از ضربات وارده به سازمان مطلع گردیدند ولی هنوز نمی دانستند که رفیقی که در کوهپایه های سیاهکل معلم بود و محل انبارک در آن منطقه را میدانست نیز لو رفته است، در نتیجه برای نجات او از زیر صربات ساواک ،رفیق شهید هادی بنده خدا لنگرودی از دسته پارتیزانی را به دهکده “شاغوزلات” فرستادند تا با معلم جوان دهکده ارتباط گرفته و او را از خطری که تهدیدش می کرد، آگاه سازند. اما این رفیق دستگیر شده بود و خانه اش در محاصره مزدوران رژیم قرار داشت و در نتیجه رفیق هادی بنده خدا لنگرودی، از اعضای دسته کوه پس از یک درگیری مسلحانه با دشمن، بوسیله نیروهای دشمن اسیر میگردد.

رفقایی که در ارتفاعات بودند با شنیدن صدای تیر اندازی از واقعه مطلع می شوند و فورا تصمیم میگیرند که طبق طرح قبلی حمله را شروع کنند تا در همان حال موجبات رهایی رفیق زندانی را نیز فراهم کرده باشند.

در شامگاه 19 بهمن دسته پارتیزانی سیاهکل از مواضع خود خارج شده و پس از تصاحب یک مینی بوس در جاده سیاهکل – لونک به سوی سیاهکل رفته ،پاسگاه ژاندارمری سیاهکل را مورد حمله قهرمانانه خود قرار دادند.

در این حمله تمام موجودی سلاح های پاسگاه که عبارت از 9 قبضه تفنگ برنو و مسلسل بود به نفع خلق مصادره گردید. در این عمل معاون پاسگاه سیاهکل و فرد دیگری که رئیس خانه انصاف سیاهکل بود ،کشته شدند و رفقا بدون دادن تلفات به ارتفاعات جنوبی عقب نشینی کردند.در ضمن رفیق زندانی در پاسگاه نبود و  همراه رئیس پاسگاه به رشت منقل گردیده بود.

از 19 بهمن تا 8 اسفند دسته پارتیزانی سیاهکل مورد حمله متمرکز نیروهای دشمن قرار گرفت. آنها دلیرانه نبرد کردند و بیش از 60 نفر افسر و درجه دار و سرباز دشمن را از پای دراوردند.

رژیم مزدور شاه بلافاصله پس از حمله به پاسگاه سیاهکل ،هنگ ژاندامری گیلان و تمام نیروهای پلیس و ارتش در منطقه را بسیج نمود و یک گردان ارتش نیز  از پادگان منجیل به منطقه اعزام شد تا رزمندگان سیاهکل را محاصره و سرکوب نماید. دشمن آنچنان نیروی عظیمی را وارد صحنه کرد که تصورش برای کسی مقدور نبود . سپهبد اویسی فرمانده ژاندارمری کل کشور ،شخصا در سیاهکل ستاد عملیاتی تشکیل داده و عملیات را رهبری می کرد. غلامرضا برادر شاه برای بازرسی و سرکشی به سیاهکل فرستاده شد. بنابر این دشمن با تمرکز نیروی عظیمی کوشید تا دسته پاتیزانی را در همان آغاز حرکت نابود سازد.

رزمندگان سیاهکل پس از حمله به پاسگاه سیاهکل، به ارتفاعات جنوبی عقب نشینی کردند. از آنجا که رفیق هوشنگ نیری در حریان درگیری های با دشمن تیر خورده بود ،فرمانده دسته ،رفیق صفایی به اتفاق چند رفیق به سوی روستای “چهل ستون” حرکت کردند تا امکاناتی برای معالجه رفیق بدست آورند و بقیه رفقا نیز از آنجا که می خواستند از انبارک آذوقه ی واقع در قله “کاکو” استفاده کنند، بسوی این انبارک حرکت نمودند. ولی متاسفانه محل انبارک قبلا توسط معلم دستگیر شده لو رفته و منطقه در محاصره نیروهای رژیم بود.

متاسفانه رفیق صفایی و رفقای همراهش به دلیل عدم رعایت مسایل امنیتی در روستای “چهل ستون ” بوسیله روستائیان نا آگاه، که از اهداف رزمندگان سیاهکل هنوز اطلاعی نداشتند،دستگیر شدند. و رفقایی هم که به سوی قله “کاکو” رفته بودند، در محاصره دشمن قرار گرفتند. و پس از 48 ساعت نبرد قهرمانانه با قوای متمرکز دشمن و آنگاه که مهماتشان به پیایان رسید ،دو نفرشان (رفقا مهدی اسحاقی و رحیم سماعی) بادست زدن به عمل فدایی، با انفجار نارنجک،خودشان را با چند تن ازعوامل دشمن نابود ساختند و دو رفیق دیگر که رمقی در تن نداشتند، به اسارت دشمن در آمدند. یکی از رفقا توانست از محاصره خارج شود که چند روز بعد- در 8 اسفند- در حوالی روستایی به طور نیمه جان و یخ زده یافته شد. و بدین ترتیب از دسته کوچک پارتیزانی 9 نفره کوه ،7 نفر به اسارت دشمن در آمدند و 2 تن نیز در جنگل به شهادت رسیدند.

در نتیجه رفقای سیاهکل با عدم توجه به تحرک لازمه در این گونه شرایط و ماندن در منطقه محاصره شده بوسیله دشمن و عدم رعایت مسایل امنیتی در رابطه با توده های ناآگاه ،بوسیله مزدوران رژیم ضربه خورده و دسته چریکی با شکست مواجه گردید.

اما “شکست هسته چریکی یک تصادف بود. تصادفی کاملا اجتناب پذیر. اما مبارزه انقلابی همیشه با نوعی ریسک ( در هر لحظه خود) همراه است و پیش امدن چنین تصادف هایی ،هم طبیعی اند و هم اجتناب پذیر. به هر حال از همین تجربیات است که انقلابیون باید درس بگیرند و همین شکست هایند که که پله های صعود به پیروزی خواهند شد.ما دیدیم که جنبش سیاهکل با آن عمر کوتاهش و با وجود شکستش ،به انقلابیون، و به خلق چه شوری بخشید و چه امیدی داد.”

گرامی باد راه سرخ وپیروزمند رزمندگان سیا هکل !

زنده باد مبارزه مسلحانه که تنها راه رسیدن به آزادیست !

 

یوسف زرکاز –  بهمن ماه سال 65

————————————————–

(1) و (2) و (3)  از : “مبارزه مسلحانه- هم استراتژی ، هم تاکتیک” –  مسعود احمد زاده

info@degarguny.co

 

 

گزا رش تجربه جنگل

سرو های ایستاده

 

Jun 2020 15

#نان_کار_آزادی_

#شادی_رفاه_آبادی

#نابود_باد_استثمار_و_کار_مزدی_

امروز دوشنبه مورخ ۲۶خرداد ماه،  کارگران تمام بخش‌های شرکت نیشکر هفت تپه دست از کار کشیدند.

کارگران ابتدا با تجمع در مقابل کارخانه به صورت راه پیمایی به طرف تجهیزات مکانیکی وسایر قسمتها حرکت کردند.

طبق آخرین خبر دریافت شده هم اکنون کارگران روبروی دفتر مدیریت تجمع کرده اند.

بر اساس خبر دریافت شده در اعتصاب امروز سایر بخش‌های شرکت از جمله کشاورزی، و امور اداری، حضور دارند.

در این اعتصاب کارگران خواستار پرداخت دستمزد، لغو  خصوصی سازی شرکت هفت تپه و تمدید مهلت  دفترچه های درمانی،شده اند.

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ضمن درود و خسته نباشید به کارگران اعتصابی، از اعتصاب به حق کارگران هفت تپه حمایت کرده و  خواستار رسیدگی هرچه سریعتر  به خواسته های کارگران می‌باشد.

هر گونه تعرض به حقوق کارگران محکوم است!

دوشنبه ۲۶خرداد ٩٩

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

 

 

Shabnameh, [23 Mai 2020 um 18:59]

امیرپرویزپویان  آفتابکاری اهل هنر و نقد بود.درانتظار دیزی قهوه‌خانه،در فاصله ‌قرار و در هرفرصتی ‌دست بقلم میبرد. بیشتر بخوانید… »