بیانیه سندیکاها و تشکلات کارگری و بازنشستگان مستقل پیرامون تجمعات اعتراضی در شهرهای مختلف نسبت به گرانی ها

 

اعلام پشتیبانی از اعتراض های دلیرانۀ مردم ایذه، اهواز، سوسنگرد، شیراز، شادگان و دزفول علیه افزایش سرسام آور قیمت کالاهای اساسی.

گرانی مداوم و کمر شکن ارزاق عمومی و دیگر کالاهای اساسی و جهش سرسام آور قیمت ها به دنبال حذف یارانه های این اقلام، زنگ های خطر را در سرتاسر کشور به صدا درآورده است: خطر فرو رفتن هرچه بیشتر کارگران و توده های میلیونی مردم در باتلاق فقر و درماندگی و افزایش محرومیت آن ها، در اثر سیاست های مخرب و خانمان برانداز حکومت – که تماما در خدمت سرمایه داران و باندهای قدرت قرار دارد –  بیش از پیش بار بحران های داخلی و خارجی را بر دوش کارگران و توده های مردم محروم و به جان آمده گذاشته و بخش های هرچه وسیع تری از آنان را به زیر خط فقر و فلاکت پرتاب می کند.

 

مردم البته سال هاست که به این وضعیت فاجعه بار، که زندگی نسل های کنونی و آینده را به تباهی می کشد پی برده و در فرصت های گوناگون نارضایتی و اعتراض خود را در شهرها و نقاط مختلف کشور با صدای بلند اعلام داشته اند.

در چند روز گذشته نیز شاهد مقاومت دلیرانه و آگاهانۀ مردم ایذه، اهواز، سوسنگرد، شادگان، شیراز، دزفول و چند شهر دیگر در مقابل این موج  گرانی ها و سیاست های مخرب و ضد مردمی بوده ایم که نه تنها نشان از رنج و نارضایتی عمیق مردم در این شهرها دارد، بلکه به نوبه خود بیانگر خشم و انزجار بخش های گسترده ای از کارگران و زحمتکشان در دیگر شهرها و روستاها، علیه چنین سیاست ها و برنامه هایی می باشد. برنامه ها و سیاست هایی که بیش از پیش مردم زیر  ستم و استثمار را به لبۀ پرتگاه فقر و استیصال کشانده و آنان را به ورطۀ نابودی و خانه خرابی سوق می دهد.

امضا کنندگان این بیانیه به عنوان بخشی از مردم کارگر و زحمتکش ایران معنا و  حقانیت این اعتراضات را با پوست و  گوشت خود حس کرده و پشتیبانی خود را از مردم دلیر و آگاه سوسنگرد، ایذه، اهواز، شیراز، شادگان، دزفول و دیگر شهرها  اعلام می کنند.

به باور تشکل های امضا کننده این بیانیه و کارگران و فعالان کارگری متشکل در این تشکل ها، برای مقابله با گرانی‌ها و وضعیت روز افزون فقر و فلاکت عمومی  و همچنین ایجاد تغییرات اساسی و تعیین کننده در کشور، راهی جز اتحاد و همبستگی هرچه بیش تر میان بخش های مختلف طبقه کارگر و پشتیبانی از اعتراضات و مبارزات کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، زنان مبارز، دانشجویان، دانش آموزان و . . . از جنبش های اعتراضی و مقاومت و مبارزه مردمی وجود نداشته و نخواهد داشت.

واقعیت این است که اعتراضات مردم کارگر و زحمتکش هنگامی به نتیجه خواهد رسید و حاکمیت را به عقب نشینی وادار خواهد کرد که با آگاهی و استقامت تداوم داشته و بر تشکل های مستقل و متکی به خود کارگران و دیگر جنبش های اجتماعی در کارخانه ها و کارگاه ها، محلات، دانشگاه ها، مدارس و جنبش اعتراضی و اعتصابی آنان متکی باشد.

اعتراضات متحد و متشکل، رمز پیروزی مبارزات حق طلبانۀ کارگران و زحمتکشان و تمامی مردم آزادی خواه و عدالت طلب در جامعه است.

تاریخ ۲۲اردیبهشت ۱٤٠۱

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

گروه اتحاد بازنشستگان

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران

کانون گفتگویی بازنشستگان تامین اجتماعی

https://t.me/syndica_7tape

 

یک نظر بگذارید