نظام جهانی موجود، غیر انسانی است!
کارگران و زحمتکشان!
بیش از دو دهه است که نظام سرمایه داری جهانی با شدت سیاست جهانی سازی را در دستور کار خود دارد. این نظام و مجریان آن همه روزه برای حل بحران دامنگیر خود میکوشند. آنان تلاش می کنند که با هجوم به سطح معیشتی کارگران و توده های مردم در سراسر جهان ، بار بحران را بردوش زحمتکشان، مزدبگیران واقشار آسیب پذیر جامعه بگذارند و دیگ سرمایه را پر تر و سود آوری آنرا گسترش دهند. سیاست سرمایه داری جهانی و انحصارات نتیجه ای جز فقر و بیکاری ، تورم و گرانی ، خانه خرابی گسترده ی کارگران و زحمتکشان و چپاول واستثمار شدیدتر آنان در پی نداشته است. طبق آمار های سازمان ملل متحد، نزدیک به یک چهارم جمعیت جهان در فقر مطلق زندگی می کنند. بیش از پانصد هزار اختراع ژنیتیکی و کشاورزی با ثبت خصوصی در انحصار سرمایه داران قرار گرفته که در خدمت رفاه و رشد سطح زندگی توده های محروم قرار ندارد. ملیون ها نفر کودکان کار و خیابانی در جهان آواره اند ، از آموزش و نان محرومند و در چنگال انواع بیماری ها دست و پا میزنند.
در پی اجرای سیاست های ارگان های سرمایه داری جهانی بوسیله رژیم جمهوری اسلامی، جامعه سرمایه داری ایران نیز هرچه بیشتر در این سیستم جهانی و سیاست های مخربش ادغام شده است که بار پیآمدهای ویرانگر آن به ضرر مردم تمام شده است. صندوق بین المللی پول در 10 مهر ماه سال 81 ضمن تایید سیاست های گذشته رژیم به آنان توصیه میکند که سیاست های ” اصلاح اقتصادی ” را ادامه دهند وتداوم ” ثبات اقتصادی کلان ” را ضروری می شمارد که معنای آن تداوم سیاست های تا کنونی مجموعه هایی نظیر بنیاد مستضعفان و آستان قدس رضوی و امثالهم است. معنای این توصیه ادغام هرچه بیشتر رشته های کلان اقتصادی مانند: نفت وگاز، خود رو سازی، سد وراه سازی ، صنایع مخابراتی وبورس و غیره در راستای سیستم انحصارات جهانی و مکمل آن ورشکستگی وسیع صنایع و کارگاه های داخلی بوده است. بعنوان نمونه می توان از ورشکستگی 1800کارگاه تولید لباس و بیکاری 850 هزار شاغل ، نابودی صنایع قند وشکر و نابودی تولیدات چای و برنج یاد کرد. نتیجه این توصیه ها نیز بیکاری وسیع و خانه خرابی کارگران ، استثمار و چپاول شدید و مضاعف کارگران و زحمتکشان ، فقر گسترده و طاقت فرسا ، تورم و گرانی افسار گسیخته و در یک کلام به خاک سیاه نشاندن توده هاست. طبق گفته های مسئولین رژیم 5/7 ملیون نفر زیر خط فقرمطلق و ملیون ها تن دیگر زیر خط فقر نسبی زندگی می کنند. گوشه ای از وضعیت کارگران در گفته های جعفر عظیم زاده سخنگوی اتحادیه سراسری کارگران اخراجی و بیکار در مصاحبه با رادیو دویچه وله در سال 86 چنین بیان میشود: ” ظرف سی سال گذشته طبقه کارگر ایران ، هر سال نسبت به سال گذشته ، بی حقوق تر شده است. بویژه طی ده سال گذشته قرار داد های دائمی تماما به قرار داد های موقت تبدیل شده است، به طوری که الآن 70 الی 80 در صد کارگران در ایران به صورت قرار داد موقت کار می کنند. کارگر قرار داد سفید را امضاء می کند، بعد کارفرما هر بلایی بخواهد بعدا سر او بیاورد، وارد میکند. قبلا قرار دادها مثلا 6 ماهه و یکساله بود، ولی الان دیگر قرار داد به صورت یکماهه و حداکثر دو ماهه است. طی سی سال گذشته دستمزد ها بشدت افت کرده اند، حقوق کارگری ، حتی کفاف اجاره خانه یک خانواده 4 نفره را بویژه در مراکز استان ها نمی کند. الان مثلا فعالین شورای اسلامی اعلام کرده اند که در شهر صنعتی قزوین، اجاره خانه ماهی 220 هزار تومان است در حالیکه امسال حد اقل دستمزد را 219 هزار تومان تصویب کرده اند. طبقه بندی مشاغل عملا در این سال ها انجام نگرفته و ما همین الان عضوی در اتحادیه داریم که با 23 سال سابقه کار ، کل دریافتی اش 230 هزار تومان است. اینطور هم نیست که مزایای دیگر باشد که حقوق کارگر،در نهایت 500 یا 700 هزار تومان باشد……”
کارگرن و زحمتکشان !
برای رها یی از نظام سرمایه داری که بنیادش بر پایه سودآوری و استثمار هر چه بیشتر شما ها استوار است، برای دگرگونی بنیادی رژیم جمهوری اسلامی که با سیاست هایش ستم و چپاول ، خفقان و سرکوب زایدالوصفی را بر شما ها مستولی کرده است ، چاره ای جز اتکاء به نیروی خود،اتحاد و همبستگی طبقاتی ، تداوم و گسترش مبارزه ، تلاش در ایجاد پیوند های مبارزاتی با دیگر اقشار ستمدیده ، تلاش برای ایجاد تشکل های مستقل کارگری و سراسری کردن آنها وجود ندارد. تجربه نشان داده است که دستیابی به چنین اموری تنها در مقابله و تشدید مبارزه با رژیم دیکتاتوری حاکم امکان پذیر است. تلاش های مبارزاتی تان در سال گذشته نظیر: ادامه تلاش های سندیکای شرکت واحد، اعتصاب دو هفته ای کارگران نیشکر هفت تپه ، اعتصاب 8 روزه بیش از 5 واحد بزرگ صنعتی و تولیدی در قزوین و غیره نوید بخش است. علیرغم همه سرکوب های لجام گسیخته ، بگیروببندها، تحمل شکنجه و زندان ، علیرغم شلاق خوردن 3 تن از کارگران سنندج در ملاء عام و جریمه نقدی 200 هزار تومانی بدلیل برگزاری مراسم اول ماه مه در سال 86 ، علیرغم دستگیری و سرکوب کارگران لاستیک البرز و خراب کردن دیوار کارخانه با بولدوزر ,تمامی تلاش های گوناگون شما نوید بخش آینده و افق روشنی است. این افق، نظم آینده ای است که باید با دست های توانای شما بر قرار شود و چنان نظمی باشد که محور و اساس آن بجای سودآوری برای سرمایه داران ، شکوفایی و سعادت انسان هاست .
زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر!
زنده باد آزادی و برابری !
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!
کمیته دفاع از آزادی و برابری در ایرن- وین – 1/ 5/ 2008
info@degarguny.com