دگرگونی

    

چند روزی به فرا رسیدن روز جهانی همبستگی کارگران باقی است و تدارکی گسترده از سوی کارگران و زحمتکشان در اقصی نقاط  جهان برای برگزاری هرچه باشکوهتر و گسترده تر این روز دیده میشود.

شور وشوق  این سازندگان ثروت  و محرومان از آنچه خود تولید میکنند نه تنها برای جشن و پایکوبی است بلکه با فشرده کردن صفوف خود و همزمانی برگزاری این روز اعلام نبردی علیه سرمایه داری جهانی و برای آزادی  از زنجیر اسارت و بردگی  است.

سرمایه جهانی نیز از دست اندازی به حقوق و مطالبات کارگران و زحمتکشان دریغ نمیورزد و علیرغم شکست نئولیبرالیسم  همچنان و با تاکید بر سیاست  گذشته خویش در جستجوی بازار فروش کالا و سودآوری هر چه بیشتر حتی از کشورگشائی توسط نیروهای نظامی خود بهره میبرد. همانطور که عراق جنگزده و افغانستان محروم همچنان در اشغال کشورهای بزرگ سرمایه داری از جمله آمریکا و انگلیس بسر میبرند.

کارگران ایران نیز همانند سایر نقاط جهان از آسیب های مناسبات شوم  و غیر انسانی سیستم سرمایه داری جهانی در امان نیستند و نظم حاکم موجود آنها را بورطه سقوط و فقر کشیده است. فعالین سندیکائی و بسیاری از کارگران در تلاش برای ایجاد تشکلهای خود و بجرم اعتراض به شرایط موجود در زندانها بسر میبرند و به حبس های طویل المدت محکوم میشوند.

تهدید ارعاب و بیکاری دستاورد جمهوری اسلامی حامی سرمایه داران  برای آنان بوده است که حتی از پرداخت دستمزد ناچیز آنان طفره  میروند  و نان را از سفره حقیر کارگران و خانواده هایشان می ربایند و این در حالیست که  در بسیاری از نقاط جهان حق ایجاد تشکل و نهادهای کارگری در پی مبارزات بی امان و پیگیر کارگران برسمیت شناخته شده است.

جنبش کارگری در کشورمان در شرایط کنونی و در نبود همبستگی عمومی با سایر جنبشها در مقطعی بسیار حساس بسر میبرد. مطالبات بر حق کارگران ایران از سوی جمهوری اسلامی پاسخی جز سرنیزه و زندان و شکنجه نمیگیرد.

چند صد کارگر جان به لب رسیده عسلویه اخراج میشوند. کارگران و نمایندگان مبارزشان درمجتمع  نیشکر هفت تپه بزندان و شکنجه  محکوم میشوند. هرروزه اخبار دستگیری و اخراج کارگران  در گوشه و کنار کشور منتشر میشود و فعالین سندیکائی شرکت واحد یا در زندانند  و یا امنیت کاری و جانی خود و خانواده خویش را در مخاطره می بینند.

انتشار اخبار اعتراضات کارگری،  مصاحبه با رسانه ها و بیان مطالبات بر حق کارگران جرم محسوب و خاطیان!! مورد تهدید و ایذای بازوهای سرکوب حکومتی قرار میگیرند. هم از اینروست که ملاحظه جایگاه جنبش کارگری و موقعیت آن برای مدافعین این جنبش از درجه اهمیت بالائی برخوردار است.

حق ایجاد تشکل  مستقل کارگری – پایان دادن به قراردادهای موقت و یا بی امضا – پرداخت حقوق عقب افتاده کارگران – افزایش حقوق – حق قراردادهای دستجمعی – حق اعتصاب – آزادی بی قید و شرط کارگران زندانی  و … از جمله مطالبات فوری  کارگران ایران است که  در روندی متحدانه و در همبستگی با یکدیگر متحقق خواهد شد.

جنایات نظام سرمایه داری اما بیشمار است. صدها هزار کودک خردسال در کشورمان به کارهای شاق و طاقت فرسای ساختمانی و در کارگاههای آجرپزی برای کمک به والدین خود و حفظ کانون خانواده خود اشتغال دارند و از حق کودک بودن وحقوق خود  محرومند. بیکاری  بیداد می کند و امواج میلیونی بیکاران بورطه سقوط کشانیده شده اند. اعتیاد، خودفروشی و مشاغل کاذب بیداد میکند.  سودجوئی حاکمان و نبود امنیت در محیط کار تعداد بسیاری از کارگران معدن زرند را بکام مرگ میفرستد.

در این میان بر عهده ماست که با حمایت همه جانبه از کارگران ایران آنان را در این مبارزه سرنوشت ساز همراهی کنیم و صدای اعتراضشان  را  بگوش های شنوای نهاد های  بین المللی برسانیم.

بی تردید همبستگی عمومی کارگران، زنان،  معلمان و دانشجویان میتواند نوید بخش رهائی آنان از سلطه ستم سرمایه داری و حامیان آنان در حکومت جمهوری اسلامی  باشد.

ما ضمن شادباش فرا رسیدن روز اول ماه مه 2009  مصادف با 11 اردیبهشت 1388 ، خود را در کنار کارگران ایران میبینیم و در مسیر اعتلای جنبش کارگری و تحقق خواسته های برحق آنان میکوشیم.

 

زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگران!

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی!

 

کمیته دفاع از آزادی و برابری – وین   28.04.2009

 

info@degarguny.com