در غم یار خستگی ناپذیر خاوران، فریده امیر شکاری
امروز ۱۱ دی ماه ۱۳۹۹، قلب مهربان فریده امیرشکاری، یار خستگی ناپذیر خانواده های خاوران، از تپش ایستاد. این قلب چه داغ ها دیده بود: هنوز سالهای اول انقلاب بود که رژیمی، که آمده بود تا “خون بریزد” برادرهایش سعید، علی و حمید امیرشکاری را اعدام کرد. در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ همسرش، جعفر ریاحی، در برابر هیئت مرگ ایستاد، ایستادگی کرد و اعدام شد. چه داغها دیده قلبی که امروز خاموش شد: برادران همسرش، علی ریاحی، در سال۶۰ و صادق ریاحی در ۶۷.
فریده اما زنی نبود که زیر این بار سنگین کمر خم کند؛ ایستاد با همان شهامت، از تهدیدها و آزارهای قاتلان عزیزانش نهراسید و به سکوت و فراموشی تن نداد. در این راه تنها نبود، مادران، پدران، همسران، خواهران و برادران آرمیدگان خاوران همدرد و همدل او بودند. آنها که جلوی در زندانها و در گورستانها با هم آشنا شده بودند، در پیمانی نانوشته حرکتی را پایه گذاردند که یکی از مهمترین خواستهای جامعه ما را نمایندگی می کند: دادخواهی.
چهل و چند سال رفتن و آمدن. آخرین گزارش فریده امیرشکاری را از خاوران روز ۵ دی، همین چند روز پیش در فیسبوکش می بینیم. خستگی ناپذیر ماند تا مرگی آرام در خوابی بی بازگشت.
نامش با خاوران پیوند خورده و فراموش نمی شود. درگذشت فریده امیرشکاری را به فرزندانش، علی و سعید، خواهران همسرش، زری و فاطی، و همه مادران خاوران تسلیت می گوییم.
۱۱ دی ماه ٩٩