اعلامیه در حمایت از مبارزات کارگران هفت‌تپه:
کارگران هفت تپه : مبارزه ادامه دارد!
کار خصوصی سازان، غارت خاک ایران!
کارگران هفت تپه در پی مبارزات و اعتصاب های پیگیرانه و حماسی خود که تا سوم شهریور سال ۱۳۹۹ که بیش از ۷۱ روز تداوم داشت، موفق شدند موقتا رژیم را به عقب نشینی وادارند. نمایندگان کارگران در دو نوبت با باصطلاح نمایندگان مجلس شورای اسلامی طی جلساتی مذاکره نمودند. درخواست های خود را محکم و مستدل بیان کردند، یکی از اصلی‌ترین خواست آنان خلع ید از بخش خصوصی بود که در کنار خواست‌های دیگر به نمایندگان رژیم قبولاندند.کارگران به بخش های محدودی از خواست های خود دست یافتند و فرصت دادند تا مسئله‌ی خلع ید روال خود را طی کند و قول و قرار ها نتیجه دهد. کارگران هفت تپه در ۲۱ شهریور اعلام کردند: این دور از مبارزات موفق بود و اگر به خواست های خود نرسیم، باز می گردیم.
بیش از سه ماه از توافق «نمایندگان» رژیم با کارگران گذشته‌است، اما هنوز مسئله خصوصی سازی و خلع ید از اسد بیگی ها در پیچ و خم منافع و دعواهای جناح‌های رژیم گیر کرده‌است. یکی می‌گوید اسد بیگی اهلیت ندارد، دیگری می گوید خصوصی سازی خوب اجرا نشده، جناح دولت مدافع اسد بیگی‌هاست و جناح مخالف دولت، خواهان سپردن هفت تپه به فرد یا ارگان دیگری‌ست و کشاکش بر سر از این یکی بگیریم و به ان دیگری بدهیم، یا برای ملاخور کردن دوباره کارخانه ادامه دارد. در واقعیت اما، همه‌ی این «نمایندگان» و جناح‌ها با وعده‌های دروغین به کارگران، در پی آن‌اند تا از این نمد کلاهی برای خود بدوزند. آن چه واضح است، همه‌ی باندهای مافیایی رژیم با منافع و خواسته های کارگران ضدیت داشته و دارند. در واقعیت همه در تلاش‌اند تا کارگران را از ادامه‌ی مبارزه بازدارند، از امکان دستیابی به اهداف خود مایوس سازند و شرایط را برای سرکوب آنان توسط ارگان‌های سرکوب رژیم فراهم‌تر کنند.
کارگران هفت تپه بار دیگر، در سوم دی ماه ۹۹ به تجمع در مقابل وزارت دادگستری تهران فراخوان دادند که مورد حمایت وسیع بازنشستگان، معلمین، دانشجویان، زنان، سندیکای شرکت واحد و تشکل‌ها و گروه‌های کارگری دیگر قرار گرفت. در این تجمع علاوه بر شعار های گوناگون، با شعار: خلع ید یک کلام، والسلام! برخواست اصلی کارگران هفت تپه تاکید شد. در مقابل، دانشجویان به‌اصطلاح «عدالت خواه»، شورای اسلامی کار و عده‌ای از اعوان و انصار رژیم نیز، تلاش کردند که این تجمع را به انحراف بکشانند که راه به جایی نبردند . سندیکای کارگران هفت تپه در پاسخ به این تقلا ها نیز به درستی و آگاهانه اعلام کرد: “یکی از شروط پیروزی ما در زمین واقعی مبارزه، شناخت دوست از دشمن است.»
مبارزه‌ی کارگران هفت تپه با رژیم مدافع سرمایه‌داران و اختلاس‌گرانی چون اسد بیگی‌ها، کماکان ادامه دارد. آنان در روز ۲۱ دی‌ماه برای سومین بار در حمایت از همکاران خود دست به تجمع اعتراضی زدند و رژیم جمهوری اسلامی که راهی جز فشار، سرکوب و ارعاب نمی شناسد، در۲۳دی ماه برای بیست تن از کارگران مبارز و فعالان سندیکایی پیامک‌هایی ارسال کرده و آنان را به بیدادگاهی در شوش فراخواند و در روز های بعد، این پرونده سازی را در مورد بیست و هشت تن دیگر ادامه داد.
همان‌طور که خود کارگران هفت تپه بارها به‌درستی بر تداوم مبارزه و ایستادگی تا به آخر تاکید کرده اند، کارگران راهی جز ایستادگی و تقویت همبستگی خود، جلب حمایت جنبش های اجتماعی و کسب و گسترش همبستگی های کارگری در پیش رو ندارند. کارگران هفت تپه باید بدانند که: “در زمین واقعی مبارزه” ترجیح وضعیت «بد» دولتی به وضعیت «بدتر» خصوصی چاره‌ی کار آنان نیست. به عنوان یک تجربه، دست‌آورد مبارزات مشابه کارگران آرژانتین بعد از بحران اقتصادی این کشور در سال ۲۰۰۱، می‌تواند برای مشکلات امروز کارگران هفت تپه نیز ارزشمند باشد. کارگران آرژانتین، در شرایطی که کارخانه ها ورشکست شده بودند، با تشکیل تعاونی‌های کارگری کنترل و اداره‌ی بیش از صد کارخانهی ورشکسته را به‌دست خود گرفتند، بازسازی و اداره کارگری آن‌ها را سازمان دادند که بخشا تا کنون نیز ادامه دارد.
کانون پشتیبانی از مبارزات مردم ایران در وین از مبارزات کارگران هفت تپه علیه سیاست خصوصی سازی جمهوری اسلامی و سرمایه‌داران و کارگزاران فاسد مورد حمایت آن پشتیبانی می‌کند. از تلاش ان‌ها برای نجات کارخانهی خود از دست سرمایه‌داران فاسد و دولت حامی آن‌ها را ارج می‌گذارد و در عین آن که بهترین راه حل را کنترل و اداره‌ی کارخانه به دست خود کارگران می‌داند، از هر دستاوردی که کارگران هفت‌تپه با مبارزات خود کسب نمایند، حمایت می‌کند.
کانون پشتیبانی از مبارزات مردم ایران در وین
۲ بهمن ۱۳۹۹ – ۲۱ ژانویه ۲۰۲۱