دگرگونی

“سیزدهم آذر ” روز مبارزه با سانسور است، سانسور یکی از ابزارهای مهم سلب آزادی به‌ شمار می‌رود. سانسور به‌ مانند سدی در برابر آزادی قلم و آزادی بیان است و ابزار یک سیستم بسته و دیکتاتوری است که در آن اکثریت انسان‌ها صدمه خواهند دید و بیشترین صدمه از آن طبقه کارگر و همه ستم‌دیده‌گان خواهد بود، جنبش‌های مختلف مانند جنبش کارگری و سایر اقشار حتی محیط زیستی نیز از سانسور لطمه دیده و به موجب آن سرکوب می‌گردند.

ما بارها و بارها شاهد استفاده از تیغ تیز سانسور برای تسهیل در ضربات وارده  بر قامت جنبش‌ها و فعالان، رهبران و پیشروان آنها بوده‌ایم. سانسور تامین کننده تاریکی مورد نیاز برای سرکوب است.

با وجود این شمشیر دولبه سرکوب و سانسور‌ علیه آزادی، هرگز جنبش‌های اجتماعی و فعالان آن سکوت نکرده، بلکه همواره بر علیه آن به مبارزه برخاسته اند. چنانکه مطالبات خود را با اعتصاب، تجمعات اعتراضی در خیابان‌ها و مقابل سازمان‌ها و نهادها فریاد زدند.

سانسور از مصادیق عینی، شفاف و آشکار سرکوب آزادی به‌ شمار می‌رود.

یک درصدی‌های جامعه با در اختیار داشتن دولت و دیگر ارکان حکومتی برای تامین و تداوم زندگی سرشار از آسایش خود و بهره‌مندی از حاصل دسترنج کارگران و چپاول دیگر منابع ثروت جامعه از تمامی تلاش‌های ممکن فروگذار نیستند.

سانسور رمز گشوده شده تحمیل بی حقوقی مطلق به جمعیت ۹۹ درصدی جامعه و استبداد مطلق بر علیه آنان است. اما سرکوبگران آزادی و مدافعین سانسور از درک این نکته غافل هستند که نه کارگران تحمل گرسنگی را دارند و نه نویسندگان و اندیشمندان مدافع آزادی سکوت خواهند کرد.

صدای اعتراض جنبش‌های اجتماعی نیز خاموش نخواهد شد. مصداق عینی آن وجود و حضور و تولد رهبران و پیشروان کارگری و دیگر فعالین اجتماعی است که هر روز با تولدی دیگر آغاز می‌شود. هر چند که زندان‌ها پر است اما زندانیان همواره جابجا می‌شوند، می‌آیند و می‌روند.

یک درصدی‌ها با تمام امکانات، سازمان‌ها و قوای نظامی و قضایی و اجرایی و قانون گذاری، قادر نخواهند شد که جوامع را به جزایر امن استثمار و ثروت اندوزی خود تبدیل کنند. چنان‌که شاهد درهم شکستن تمامی تلاش‌شان برای رسیدن به اهداف خود بوده و خواهیم بود .

برای نمونه مبارزان نویسنده نیز مانند هزاران کارگر و رهبران کارگری دیگر  به همراه رهبران و پیشروان جنبش  کارگری و سایر اقشار اجتماعی در زندان بسر می‌برند.

به یقین بر این باوریم کارگران و زحمتکشان بدون اتحاد و همبستگی و ابزارها و قدرت اجتماعی و شورایی و اتحادیه‌ای و سندیکایی‌ خود و ایجاد توازن قوای لازم  نمی‌توانند آزادی‌های ممکن را ایجاد کنند. زیرا سیستم سرمایه‌داری برای غارت بیشتر نیاز به سانسور و عدم آگاهی طبقاتی دارد.

زنده باد اتحاد کارگران و زحمتکشان برای لغو سانسور

۱۳۹۹/۹/۱۲

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری

کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های کارگری

@syndica_7tape