کرونا و کشتار سیستماتیک


در این روزها که بسیاری از حاکمیت هایی که پیرو ساختار سرمایه داری هستند گرفتار اپیدمی جهانی شده‌اند، بحرانی که بیش از هر چیز حاصل همین ساز و کار جهانی و سودمحور است، ناتوانی این حاکمیت‌ها در کنترل و حفظ سلامت افراد جامعه و نگرانی‌هایشان از زیان‌های وارد بر پیکره‌ی اقتصادی و سیاسیشان، بیش از پیش نمایان شده‌است و با شدت و ضعف مختلف در جای‌جای جهان بروز کرده‌است.

در سرزمینی مانند ایران، بی‌کفایتی و سودجویی دولتمردان کارد را به‌استخوان رسانده‌است.
افزایش فشار برای درخانه‌ماندن برای مردمی که بسیاری از آن‌ها روزمزد هستند و جانشان اگر نه با کرونا که با گرسنگی در خطر است، شبیه کابوس است.
شیوع این بیماری فرودستان و گروه‌های محروم از امکانات بهداشتی را بیش از سایر اقشار نگران کرده‌است. از جمله: کارگران، کارتن‌خواب‌ها، حاشیه‌نشین‌ها، مشاغل مرتبط با فضاهای خیابان و شهر (مانند رفتگران، باغبانان، رانندگان، کودکان کار در خیابان، دست‌فروش‌ها و…)، زندانیان، سربازان و هر گروه دیگری که لاجرم باید در محیطی با خطر آلودگی بالا بمانند.
رویکرد حاکمیت در مورد بسیاری از وظایفش، بالأخص در مورد دانشگاه و خوابگاه‌های دانشجوبی حذف صورت مسئله، سلب مسئولیت و انداختن وظیفه مبارزه با همه‌گیری ویروس تنها به دوش مردم بوده است.
در برخی از کشورها، این روزها خبر فرار زندانیان یا مرخصی دادن به آن‌ها شنیده می‌شود.
در ایران نیز در میان اخبار فراوان بیماری و مرگ و قرنطینه، هر از چندی مرخصی دادن به برخی زندانیان خبری نسبتاً مسرت‌بخش بود. گرچه اخبار دیگری به ما یادآور می‌شوند که ده‌ها برابر افرادی که در مرخصی‌اند هم‌اکنون سال‌ها و ماه‌هاست کاملا ناعادلانه در زندان بسر می‌برند و بعضا از حقوق اولیه خود و ملاقات‌های معمول هم محروم‌اند. به‌ تازگی برخی از زندانیان از دریافت جیره‌ی غذای دولتی در اعتراض به وضع نامساعد زندان خودداری کرده‌اند. با این حال شادی واقعی زمانی است ک همه‌ی این زندانیان آزاد و اساساً زندانی در میان نباشد.
اخبار دیگری از زندان‌ها به گوش می‌رسد که نشان از ابتلای برخی زندانیان به کرونا می‌دهد. حاکمیتی که از کنترل این شرایط ناتوان است، در زندان‌ها که وضعیت رسیدگی و بهداشت آن‌ها همواره نامساعد بوده‌است و نیز زندگی جمعی در آن‌ها نگرانی از سلامت زندانیان را چندین برابر می‌کند.
حاکمیت در چنین شرایطی مسئول حفظ جان و سلامت زندانیان است. هرگونه تمهیدات برای حفظ سلامت و خروج زندانیان از زندان یک امر فوری و ضروری است.
همچنین احکامی که در این روزها صادر شد جای تأمل دارد. برای مثال احکام صادر‌شده مانند رونویسی از کتب همسو با ایدئولوژی حاکم، شست‌وشوی مردگان و… از جمله نوآوری‌های دستگاه سرکوب است. در کنار این‌ها اخباری از افشای برخی معترضین آبان‌ماه و گرانی بنزین درباره‌ی وضعیت زندان‌ها و یا بیماری حاصل از فشار زندان و شکنجه می‌شنویم و اسف‌بار تر از همه‌ی این‌ها احکام اعدامی است که برای سه‌تن از این معترضین صادر شده‌است. دستگاه سرکوب در این فلاکت بیماری و بی‌تدبیری، به‌جای رسیدگی به وضعیت نامساعد بیماران، بیمارستان‌ها، جلوگیری از گسترش روز افزون بیماری، پرداخت هزینه‌های زندگی به شهروندان و ایجاد تمهیداتی برای مردم، هم‌چنان با جدیت تیشه به‌ریشه‌ی پوسیده‌ی خود می‌زند تا به خیال خود صدای نارضایتی را خاموش‌کند.
@Daneshgah_ma

یک نظر بگذارید